Favoriete citaat of scène in Kira-Kira

Door de leerlingen een favoriete quote of scène uit het boek te laten kiezen, kunnen ze uitdrukken welke delen van het verhaal op persoonlijk niveau bij hen resoneerden. Op deze manier maken studenten een tekst-naar-zelf-verbinding die hun begrip van de personages en hun ontwikkeling of de thema's van de roman aantoont. Studenten kunnen achteraf hun storyboards delen en een korte discussie voeren over wat de quotes voor hen betekenen.

Sommige studenten kiezen uiteindelijk hetzelfde citaat, maar hebben verschillende perspectieven. Dit is altijd interessant voor studenten om te zien en kan een discussie op gang brengen over hoe niet iedereen dezelfde regels op dezelfde manier kan lezen op basis van hun eigen perspectieven en persoonlijke ervaringen.

Voorbeelden van citaten van Kira-Kira

'Soms, zonder dat ik iets kon zien, stond hij plotseling op en klapte heel hard in zijn handen. Nadat hij ieders aandacht had getrokken, ging hij gewoon weer zitten. Hij maakte zelfs geluid als hij nadacht. Als hij diep in gedachten was, had hij een manier om zijn oren binnenstebuiten te keren, zodat ze er een beetje misvormd uitzagen. De oren maakten een knallend geluid als ze los kwamen. "

'Lynn had ongeveer twee seconden nodig om een pion te verplaatsen. Oom Katsuhisa had ongeveer een kwartier nodig om een andere pion te verplaatsen. Toen verplaatste Lynn een ridder, en oom Katsuhisa zag er stomverbaasd uit. "

"Ze praatten alsof hun mond vol elastiekjes zat!"

“Het was grappig dat zoveel mensen mijn moeder negeerden, maar ze waren allemaal gefascineerd door deze kleine Japanse baby. Toen hij opgroeide, zouden ze hem waarschijnlijk negeren en hem als een mier behandelen! "

"Een vakbond is wanneer alle arbeiders samenkomen en vechten tegen de mensen die hen een baan hebben gegeven en de mensen die de werknemers geld betalen om hen de middelen te geven om ooit een huis te kopen."

"Hij riep in zijn droom: 'Noem me meneer Takeshima!'"

'Naar mijn bescheiden mening was Gregg een beetje kots. Zijn haar zag eruit als iets waarmee je een paard zou borstelen. "

"Ze behoorde tot de lucht, en de lucht was van haar."

"Lynn zou een eenvoudig, alledaags voorwerp, zoals een doos Kleenex, kunnen gebruiken om te bewijzen hoe geweldig de wereld is."

"Hier aan zee - vooral aan zee - kon ik de stem van mijn zus in de golven horen: 'Kira-kira! Kira-kira!' ''

"Mijn zus had me geleerd om op die manier naar de wereld te kijken, als een plek die blinkt, als een plek waar de roep van de krekels en de kraaien en de wind alledaagse gebeurtenissen zijn die toevallig ook magie zijn."

"Ik sliep bijna nooit meer diep - zodra ze mijn naam zei, ging ik altijd meteen rechtop zitten, hoe moe ik ook was."

"Het blauw van de lucht is een van de meest bijzondere kleuren ter wereld, omdat de kleur diep is maar tegelijkertijd doorzichtig."

“Ik weet veel over toen ik een klein meisje was, omdat mijn zus altijd een dagboek bijhield. Vandaag bewaar ik haar dagboek in een la naast mijn bed. Ik vind het leuk om te zien hoe haar herinneringen hetzelfde waren als de mijne, maar ook anders. "

“Sommige dagen denk ik dat ze zich echt ellendig voelde, omdat ze veel huilde. In zekere zin had ik mijn hart moeten stelen voor haar huilen. Je moet jezelf voor veel dingen wapenen als iemand in je familie echt ziek is. "

“Voor alles in mijn leven zou ik vragen: waarom? Waarom had de Chinese dame geen tanden? Waarschijnlijk kwam het doordat ze ze niet genoeg poetste. Ik vroeg me af waarom we naar Georgië moesten verhuizen. Het was omdat mijn vader in deze broederij moest werken, zodat hij ons beter kon ondersteunen. Waarom vond ik die jongen aardig? Omdat hij best schattig was. En waarom was Lynnie ziek? Waarom? Daar was geen antwoord op. "

'Ik was bang dat haar geest me elke keer als ik huilde in de gaten hield. Ik was bang dat als ze me zou zien huilen, ze erg ongelukkig zou zijn en misschien zou ze de aarde niet kunnen verlaten zoals ze zou moeten. Dus hoewel ik wilde dat ze naar me bleef kijken, wou ik dat ze me zou vergeten en nooit zou zien dat ik huilde en me nooit meer zorgen zou maken om me, zelfs als dat betekende dat ik nu alleen was. "

'Toen ze voor het eerst stierf, had ik spijt van alle pillen die ik had gegeven waardoor ze zich zo ellendig voelde. Maar nu had ik niet zoveel spijt. Lynn wilde haar leven. Ik dacht dat ze bereid was te lijden als ze haar eten nog kon proeven, als ze nog over de zee kon praten, als ze nog steeds een briesje over haar gezicht kon voelen, en zelfs als ze nog steeds ruzie kon maken met haar gekke zus! "

'Ik zag een stukje lucht rood worden. Het rood verspreidde zich als bloed in de zee: rood, rood, rood en dan steeds minder rood, totdat er alleen nog maar blauw over was. Ik kneep mijn ogen halfdicht toen de zon opkwam. Ik moet in slaap zijn gevallen, want toen ik wakker werd, droeg mijn vader me het huis in. Sam liep naast ons met de tuinstoel, die bijna net zo groot leek als hij. In de woonkamer legde mijn vader me op mijn bed. "Ze is weg," zei hij. "

'Ik huilde en huilde. Maar toen moest ik stoppen. Een ding over mij was dat ik, toen ik een serieuze wenssessie had, probeerde nooit onmogelijke wensen te wensen. Ik had misschien zestien kleurpotloden gewenst in plaats van acht, maar zelfs toen ik klein was, heb ik nooit duizend kleurpotloden gewenst, omdat ik wist dat duizend verschillende kleurpotloden niet bestonden. Dus op die negenenveertigste dag wenste ik niet dat Lynn weer kon leven, omdat ik wist dat ze weg was. "

'Terwijl ik in bed lag, dacht ik meestal graag aan nieuwe dingen die ik voor Lynnie kon doen. Misschien kon ik haar mijn kussen laten proberen om te zien of ze het beter vond. Of ik zou haar een nieuwe cracker kunnen brengen die ze nog nooit had geprobeerd. Of misschien kon ik zelfs een nieuw boek vinden waar ze nog nooit van had gehoord en het haar voorlezen, ook al had ze van elk boek ter wereld gehoord. Die avond wist ik dat niets wat ik kon doen haar een beter gevoel zou geven. Dus ik lag in bed en luisterde naar haar treurige geluid en voelde geen liefde of haat of woede of iets anders dan wanhoop. "

'Op de negenenveertigste dag na Lynns dood opende ik alle ramen in de nis, ook al regende het. Ik sloot mijn ogen en probeerde Lynns geest te voelen. Een blad viel plotseling van de magnoliaboom en vloog in de wind en raakte het scherm recht voor me. Ik geloof dat dat blad een teken was van Lynn. "

“Het kon me niet schelen of ik een genie was of dat ik mooi was of dat ik goed was in sport. Ik luisterde gewoon graag naar Lynn en praatte graag met Bera-Bera en at rijstsnoepjes. "

'Mijn moeder vond snorren niet vrouwelijk. Ik weet niet waarom. "

'Op de negenenveertigste dag na Lynns dood opende ik alle ramen in de nis, hoewel het regende, sloot ik mijn ogen en probeerde Lynns geest te voelen. Een blad viel plotseling van de magnoliaboom en vloog in de wind en raakte het scherm recht voor me. Ik dacht dat dat blad een teken was van Lynn. "

"Mijn vader was mild, net als de zee op een windstille dag, met een onverstoorbaar oppervlak en weinig variatie."