Offerte-verbindingsactiviteit voor Kroontjeskruid

Door de leerlingen een favoriete quote of scène uit het boek te laten kiezen, kunnen ze uitdrukken welke delen van het verhaal op persoonlijk niveau bij hen resoneerden. Op deze manier maken studenten een tekst-naar-zelf-verbinding die hun begrip van de personages en hun ontwikkeling of de thema's van de roman aantoont. Studenten kunnen achteraf hun storyboards delen en een korte discussie voeren over wat de quotes voor hen betekenen.

Sommige studenten kiezen uiteindelijk hetzelfde citaat, maar hebben verschillende perspectieven. Dit is altijd interessant voor studenten om te zien en kan een discussie op gang brengen over hoe niet iedereen dezelfde regels op dezelfde manier kan lezen op basis van hun eigen perspectieven en persoonlijke ervaringen.

Voorbeelden van citaten uit Kroontjeskruid

"En dus is Chanoeka acht dagen wanneer we ons die tijd herinneren, en we onthouden dat we gelukkig en trots moeten zijn om Joden te zijn en dat we altijd zullen overleven. Dit is onze tijd. We vieren onszelf. We moeten nu gelukkig zijn. We mogen nooit vergeet hoe je gelukkig moet zijn. Nooit vergeten. " - Meneer Milgrom voor Misha en Janina

""Wie ben jij?" Ik begreep de vraag niet. 'Ik ben Uri,' zei hij. "Wat is je naam?"

Ik heb hem mijn naam gegeven. "Stop dief.""

"Ik, Misha Pilsudski, ben als zigeuner ergens in het land Rusland geboren. Mijn familie, inclusief twee overgrootvaders en een betovergrootmoeder van honderdnegen jaar oud, reisde van de ene plaats naar de andere in zeven getrokken wagens. met veertien paarden. Er liepen nog negentien paarden achter de wagens, aangezien mijn vader paardenhandelaar was. Mijn moeder vertelde fortuinen met kaarten. '

"Ik hield van mijn verhaal. Zodra ik de woorden hoorde, werd ik mijn verhaal. Ik hield van mezelf. Dagenlang deed ik niets anders dan in de spiegel van de kapperszaak staren, gefascineerd door het gezicht dat terugstaarde.

"Misha Pilsudski…," bleef ik zeggen. “Misha Pilsudski… Misha Pilsudski…” En toen was het niet langer genoeg om naar mezelf te staren en mijn naam voor mezelf te herhalen. Ik moest het iemand anders vertellen.​

"Op een keer ging ik een huis binnen via een niet-afgesloten achterdeur. [...] Ik liep door de keuken en merkte plotseling dat ik in een deuropening stond te staren naar een familie van mensen die aan het eten waren rond een lange tafel. Voedsel, zilver en glas schitterden overal. In het midden zat een grote, gouden geroosterde vogel, misschien een gans of kalkoen. Ik moet ze hebben verrast, want alle beweging stopte toen ze naar me staarden terwijl ik naar de tafel staarde - maar niet voor lang. de eerste die bewoog. Ik geloof dat dit de eerste levensregel was die ik leerde, hoewel het eerder een spiertrekking was dan een gedachte in mijn hoofd: wees altijd de eerste die bewoog. Zolang dat gebeurde, zouden ze om in te halen, en ik kon niet gepakt worden. "

"Ik vertelde haar hoe ik een laag plekje in de muur vond en stapte er gewoon overheen. Ik voegde eraan toe:" Ik kan overal heen. "Ik was niet aan het opscheppen, ik zei gewoon een feit. Ik was gaan houden van mijn kleine formaat, mijn snelheid, mijn gladheid. Soms dacht ik aan mezelf als een insect of een klein knaagdier, dat naar plaatsen glipte die het oog niet eens kon zien. "

'Toen ik wakker werd, dacht ik dat ik weer op de binnenplaats was onder de verblindende lichten, maar het was alleen de zon in het raam. En oom Shepsel, op zijn elleboog gestut, wees naar me en zei:' Waarom slaapt hij hier? ? Hij stinkt." 'Het spijt me u te moeten mededelen,' zei meneer Milgrom, 'dat u tegenwoordig zelf geen rozentuin bent.' Oom Shepsel bonsde op de grond.'Hij is geen familie. '

Meneer Milgrom keek hem recht aan. "Hij is nu.""

"Als je niets bezit, is het gemakkelijk om dingen los te laten."

'Hij tikte op mijn borst. "Happy is hier." Hij tikte op zijn eigen borst. "Hier."

Ik keek langs mijn kin naar beneden. "Binnen?" 'Binnen.' Het werd daarbinnen druk. Eerste engel. Nu blij. Het leek erop dat ik meer was dan kool en rapen. "

"Als je niets bent, ben je vrij om alles te geloven."

"Je bent geweldig," zou hij zeggen, en ik zou zin hebben in een botercrème met een hazelnoothart "

'Ik dacht aan de stenen engel. Ik stelde me de sneeuw voor die eroverheen viel, twee klassen sneeuw die boven op zijn vleugels opstegen. Zo stil, beiden, de engel en de sneeuw. Ik deed alsof ik de stenen engel was. Ik deed mijn ogen dicht en deed zo hard als ik kon, en na een tijdje was ik ervan overtuigd dat ik vleugels uit mijn schouders voelde spruiten. Ik wilde kijken, mijn vleugels zien, maar ik was een engelensteen, dus ik kon niet bewegen. "

"'Ze wonen hier niet. Ze leven in de hemel.' Waar is dat?' Ik weet het niet, 'zei ik.' Enos zegt dat het hier is, aan deze kant van de muur, maar ik heb hier nooit een engel gezien. Kuba zegt dat het in Rusland is. Olek zegt Washington, Amerika. ' Wat is Washington America? ' Enos zegt dat het een plek is zonder muur, zonder luizen en veel aardappelen. "

"Gelukkig". Ik had dat woord niet gehoord sinds meneer Milgrom het sprak tijdens de laatste Chanoeka. Ik stelde hem de vraag die ik sindsdien in mijn hoofd had. "Tata, wat is gelukkig?" plafond en terug naar mij. "Heb je ooit een sinaasappel geproefd?", zei hij. "

"Je bent wat je bent."

"Wat is wat? Ik vroeg me af."

"Dus," zei hij, "wij zullen zelf de kaarsvlammen zijn." Hij legde zijn handen op zijn borst. "Voel je harten, hoe warm ze zijn."

"Sommige nachten waren we een stad van twee."