Verhaal van het leven van Frederick Douglass : Ethos, Pathos, & Logos

Douglass' verhaal is meer dan een interessant verslag van zijn moeilijke leven. Geschreven twee decennia voordat slavernij werd verboden, was het verhaal bedoeld als een krachtig argument tegen slavernij. Bij het maken van dit argument maakt Douglass gebruik van een aantal effectieve retorische middelen , waaronder de aantrekkingskracht van ethos, pathos en logo's . Storyboarding kan studenten helpen om concrete voorbeelden hiervan te identificeren en niet alleen begrip te tonen van Douglass' argument, maar ook van het vakmanschap achter het argument. Laat de leerlingen voor dit drie-vierkante storyboard een voorbeeld van elk van de drie aristotelische componenten van de retoriek identificeren en uitbeelden. Onder elke afbeelding moeten ze hun redenering uitleggen en / of andere schriftelijke voorbeelden opnemen als de ruimte dit toelaat.

Ethos, Pathos, Logos in het verhaal van het leven van Frederick Douglass

LOGOS

Douglass maakt een overtuigend argument dankzij zijn goed geschreven, logische relaas. Hij gebruikt een verfijnde woordenschat samen met specifieke, verifieerbare namen en geografische locaties. Hij schrijft eerlijk en geeft de eer waar die nodig is om beschuldigingen van onrechtvaardige vooringenomenheid te voorkomen.

PATHOS

Douglass beschrijft de wrede afranselingen die slaven ontvingen in levendig detail. Zijn welsprekende taal wekt medelijden bij de lezer. Zijn verslagen zijn het krachtigst wanneer hij het getuige zijn van het misbruik van anderen beschrijft als een doodsbang kind. Hij schrijft: "Geen woorden, geen tranen, geen gebeden, van zijn bloederige slachtoffer, leek zijn ijzeren hart van zijn bloedige doel te verwijderen ... Ik was een behoorlijk kind, maar ik herinner het me. Ik zal het nooit vergeten zolang ik me herinner iets."

ETHOS

Het verhaal van Douglass begint met een voorwoord van de bekende abolitionist William Lloyd Garrison en een brief van abolitionist Wendell Phillips. Deze gerespecteerde mannen treden op als getuigen en getuigen van Douglass' goede karakter. Douglass bouwt ook zijn geloofwaardigheid op door te weigeren in bijgeloof te geloven en zichzelf af te schilderen als een hardwerkende, intelligente, kerkgaande christen.