Opowieści Canterbury autorstwa Geoffreya Chaucera

Wykres Fabularny

Wyświetl Aktywność

Postacie

Wyświetl Aktywność

Konflikt Literacki

Wyświetl Aktywność

Perspektywy

Wyświetl Aktywność

Karykatury

Wyświetl Aktywność

Krótkie streszczenie Opowieści Canterbury i Prologu Generalnego

The Canterbury Tales autorstwa Geoffreya Chaucera składa się z 24 opowieści, w tym prologów do większości historii bohaterów. Niektóre godne uwagi prace to „Opowieść rycerska”, „Opowieść młynarza” i „Prolog żony Łaźni”. Zanim opowiem jakąkolwiek historię, czytelnik otrzymuje „Prolog generalny”.

Ten prolog dostarcza czytelnikowi wstępu do „naiwnego” narratora Geoffreya Chaucera; opisy 30 pielgrzymów; i gospodarz uroczystości, Harry Bailey. Narrator jest podobno „naiwny”, ponieważ z nonszalancką, a nawet optymistyczną postawą zwraca uwagę na niepokojące i kontrowersyjne cechy różnych pielgrzymów. Wydaje się, że nieumyślnie tworzy karykatury każdego pielgrzyma, wyolbrzymiając pewne cechy i bagatelizując inne. Od czytelnika zależy, czy zobaczy między wierszami.

Na przykład zauważa, że przeorysza ma psy i karmi je białym chlebem i mięsem. Wnikliwy czytelnik średniowiecza zauważyłby jednak, że posiadanie psów przeoryszy to luksus, na który jako głowa klasztoru nie może sobie pozwolić. Ponadto biały chleb był pożywieniem dla bogatych, mięso nie było tanie, a ona karmi nim swoje psy! Argumentowano, że jedynymi dwoma pielgrzymami Chaucer, którzy wychodzą ze swojej naiwności, by krytykować, są Przywoływacz i Przebaczający, gdzie jego obserwacje stają się sarkastyczne i gryzące.

Przydatną techniką śledzenia, którzy z pielgrzymów są „dobrzy” (a na których powinniśmy zwrócić większą uwagę) jest szukanie przykładów „fizjonomii”. Na przykład kucharz ma otwartą ranę, która sączy się ropą; Przywoływacz ma tak straszny trądzik na twarzy, że jego oczy są spuchnięte; a przebaczający ma wysoki głos, jasną skórę i nie ma brody, co insynuuje narrator może oznaczać, że jest eunuchem lub homoseksualistą. (Kontekst dla studentów: Pamiętajcie, że jest to średniowiecze, bardzo religijny okres w Europie, który był kontrolowany przez Kościół katolicki. Bycie homoseksualistą zostało potępione, więc sugerowanie tego przez Chaucera byłoby postrzegane jako obraza przez czytelników tego okres czasu.)

Krótkie streszczenie „Opowieści rycerskiej”

Zwycięski Tezeusz, książę Aten, wraca do domu po wygranej inwazji na Scytię. Tam pokonał Hippolyta, która jest teraz jego żoną, i jej siostrę Emelye. Wracając do Aten spotykają płaczące kobiety błagające Tezeusza, by zaatakował Kreona, króla Teb, bo nie pozwoli na porządny pochówek dla ich mężów. Tezeusz pokonuje Kreona i zdobywa dwóch zakładników: Palamona i Arcite.

Podczas gdy Arcite i Palamon są uwięzieni, widzą Emelye ze swojej wieży i oboje się zakochują. Niedługo później Arcite zostaje uwolniony, ale zabroniono mu stawiać stopy w Atenach. Jednak nie mogąc trzymać się z dala od Emelye, wraca przebrany za sługę. Palamon ucieka z wieży i nie mogąc opuścić Emelye, ukrywa się w pobliżu. Dwaj mężczyźni pojedynkują się o miłość Emelye, nieumyślnie ujawniając swoją tożsamość Tezeuszowi. Tezeusz oświadcza, że każdy mężczyzna musi powrócić w ciągu jednego roku ze stu rycerzami, aby wziąć udział w decydującym turnieju, aby wygrać rękę damy.

W dniu zawodów Palamon odwiedza świątynię Wenus, bogini miłości; Arcite odwiedza świątynię Marsa, boga wojny; Emelye odwiedza świątynię Diany, bogini łowów, gdzie modli się o zachowanie czystości, sugerując, że wolałaby nie poślubić żadnego z mężczyzn. Arcite wygrywa turniej, ale przypadkowo zostaje zrzucony z konia i doznaje zagrażających życiu obrażeń, co jest kompromisem między Marsem a Wenus. Przed śmiercią udziela swojemu błogosławieństwu Palamonowi, aby poślubił Emelye.

Krótkie streszczenie „Prologu i opowieści Millera”

Harry Bailey, Zastępca, instruuje Mnicha, aby opowiedział następną historię, ale pijany Miller przerywa i nalega, aby zamiast tego opowiedział swoją. Ponieważ Rycerz należy do najwyższej klasy w grupie, można by oczekiwać, że historie będą opowiadane w kolejności malejącej klasy. Miller odwraca to oczekiwanie i wprowadza do Opowieści bardziej sprośny element niższej klasy. Podczas gdy Rycerz opowiadał historię miłości dworskiej, Miller opowiada również o trójkącie miłosnym, ale z przeciwnego krańca spektrum społecznego. Opowieść zaczyna się od przedstawienia stolarza Johna, który jest żonaty ze znacznie młodszą, bardzo pożądaną kobietą, Alisoun. Jest opiekuńczy, a nawet kontroluje ją, bojąc się, że zrobi z niego rogacza. Nicholas, urzędnik, wynajmuje pokój w domu Johna i Alisoun i od jakiegoś czasu ma oko na Alisoun. W końcu przekonuje ją, żeby przespała się z nim pewnej nocy, gdy Johna nie ma w mieście.

Alisoun idzie do kościoła, a Absolon, młody proboszcz, od razu się zakochuje. Zaczyna odwiedzać jej okno w nocy, śpiewając pieśni miłosne, aby ją uwieść. Alisoun nie jest jednak zainteresowana, ponieważ ma już męża i kochanka. Nicholas i Alisoun tęsknią za spędzeniem całej nocy razem, ale muszą usunąć Johna z drogi. Mikołaj przekonuje Jana, że dzięki swojej astrologii odkrył, że świat zostanie zniszczony przez drugą powódź. Mikołajowi udaje się przekonać Johna do zawieszenia trzech wanien na krokwiach stodoły. Gdy nadejdzie powódź, będą mogli przeciąć liny i bezpiecznie odpłynąć. Każda osoba będzie we własnych wanienkach i powinna przez cały czas pozostawać na modlitwie. Podczas gdy John zwisa z wanny, Alisoun i Nicholas wymykają się razem na noc.

Tymczasem Absolon wrócił do domu, by ponownie zaśpiewać za oknem Alisoun. Błaga Alisoun o pocałunek, a ona wystawia tyłkiem przez okno. Absolon jest tak wściekły, że idzie i łapie gorący pogrzebacz, zamierzając oznaczyć jej tyłeczek, kiedy znów wystawi go przez okno. Tym razem jednak pojawia się tyłeczek Nicholasa, który pierdzi w twarz Absolona. Absolon używa pogrzebacza do oznakowania nagiej skóry Nicholasa, a Nicholas zaczyna krzyczeć: „Pomocy!” i woda!" John, wciąż w wannie, budzi się i uważa, że nadeszła powódź. Przecina linę trzymającą wannę i upada na ziemię stodoły, łamiąc sobie rękę. Sąsiedzi kpią z Johna i nazywają go szaleńcem. John traci Alisoun, a Nicholas ma trwałą markę na tyłku.

Krótkie streszczenie „Żony z prologu Bath”

Żona Bath (naprawdę nazywa się Alyson) otwiera swój prolog, ogłaszając, że wie co nieco o małżeństwie, ponieważ sama była mężatką pięć razy. Cytuje Biblię i wyjaśnia, dlaczego małżeństwo więcej niż raz jest w porządku. Wyjaśnia, że w pierwszych pięciu małżeństwach „nosiła spodnie”; innymi słowy, kontrolowała swoich mężów. Jednak podczas gdy pierwsze cztery małżeństwa były dla pieniędzy lub wygody, piąte małżeństwo z Janekyn było z miłości. Jej czwarty mąż ją zdradził, więc w odwecie sprawiła, że myślał, że jest mu niewierna. To doprowadza go do szaleństwa z zazdrości i smutku, a żona Bath cieszy się z tego, że sprawiła mu cierpienie.

Jej piąty mąż, Janekyn, młodszy o 20 lat, był charyzmatycznym gadułą; mówi jednak, że był dla niej najbardziej brutalny. Na pogrzebie swojego czwartego męża Alyson była pod takim wrażeniem jego pośladków, gdy szedł za trumną, że wiedziała, że musi zrobić go swoim. Pobrali się miesiąc później. Dała mu wszystkie swoje ziemie i bogactwa, ale rzadko jej dawał. Różnica wieku między nimi stała się problemem, ponieważ Alyson była przyzwyczajona do swojej niezależności i Janekyn drażniła. Czytał jej często „księgę złych żon”, rutynowo wytykając historie mężczyzn, którzy zostali oszukani przez swoje złe żony.

Alyson w końcu miała tego dość, wyrywa strony z książki i uderza Janekyn w twarz. W odwecie uderza ją pięścią w głowę, co powoduje trwałą głuchotę na jedno ucho. Udaje umierającą, prosi o ostatni pocałunek, a kiedy się pochyla, znów go bije. W końcu dochodzą do porozumienia: ona ma pełną kontrolę nad domem i posiadłością, ona kontroluje relacje, a on pali swoją księgę.

Ten prolog trwa już od dłuższego czasu, a Zakonnik i Przywoływacz dokuczają Alyson. Gospodarz Harry Bailey ucisza ich i mówi Alyson, aby zaczęła swoją opowieść.

Podstawowe pytania do Opowieści Canterbury

1. Jak fizjonomia odgrywa rolę w tworzeniu karykatur pielgrzymów?
2. Jakie znaczenie dla dzisiejszego społeczeństwa mają pielgrzymi?
3. W jaki sposób klasy społeczne są zniekształcone w The Tales ?
4. Jak wartości kulturowe wpływają na rodzaje podróży, które ludzie podejmują?