Sikhizm: Historia i Tradycje

Informacje Ogólne

Wyświetl Aktywność

Słownictwo

Wyświetl Aktywność

Wakacje

Wyświetl Aktywność

Historie Sikhów

Wyświetl Aktywność

Plakat Biografii

Wyświetl Aktywność

Porównać i Kontrastować

Wyświetl Aktywność

Czym jest sikhizm?

Sikhizm to religia, która została założona około 500 lat temu w 1500 roku n.e. przez człowieka o imieniu Guru Nanak. Guru Nanak mieszkał w regionie Pendżab w północnych Indiach i Pakistanie. Osoba, która praktykuje sikhizm, nazywana jest Sikhiem. W języku pendżabskim Sikh oznacza ucznia lub wyznawcę. Sikhizm jest monoteistyczny, co oznacza, że Sikhowie wierzą i czczą jednego Boga, Waheguru, co oznacza „Cudowny Pan”. Sikhowie wierzą, że Bóg/Waheguru stworzył świat i jest również częścią stworzenia. Każdy jest częścią Bożego stworzenia i dlatego każdy jest równy w oczach Boga. Guru w języku pendżabskim oznacza nauczyciela lub oświecającego. To oni wyprowadzają cię z ciemności ignorancji do światła wiedzy i zrozumienia. Sikhowie podążają za naukami Guru Nanaka wraz z jego dziewięcioma następcami i świętą księgą Guru Granth Sahib . Obecnie na całym świecie jest około 26 milionów Sikhów, co stanowi 0,3% populacji. Sikhowie stanowią około 2% populacji Indii, ponieważ są to głównie Hindusi. Jednak w regionie Pendżabu Sikhowie stanowią 60% populacji. Sikhowie migrowali również na całym świecie z około 850 000 w Wielkiej Brytanii, 470 000 w Kanadzie, 700 000 w Stanach Zjednoczonych, 100 000 w Kenii, Ugandzie i Tanzanii, 125 000 w Australii i 100 000 w Malezji. Inne słowa na sikhizm to Sikhi, Gursikhi i Gurmat.

Przez region Pendżabu przepływa pięć dużych rzek, co czyni go bogatym i żyznym krajem, który przez tysiąclecia wspierał różne cywilizacje. Był domem dla cywilizacji doliny Indusu, która jest jedną z najstarszych cywilizacji w historii, a region ten jest skrzyżowaniem dróg, które zostało najechane przez Persów, Greków, Azji Środkowej, Mogołów i Brytyjczyków. Niektóre z największych religii świata, hinduizm, buddyzm, islam i dżinizm, przez wieki rozwijały się w regionie Pendżabu, tworząc bogatą i różnorodną kulturę, którą można tam spotkać dzisiaj.

Guru Nanak

Założyciel sikhizmu, Guru Nanak, urodził się 15 kwietnia 1469 w wiosce Talwandi w pakistańskim regionie Pendżab. Dziś jest znany jako Nankana Sahib. Miejsce urodzenia Guru Nanaka jest dziś jednym z najważniejszych miejsc religijnych dla Sikhów. Mówi się, że Guru Nanak był niezwykłą i mądrą osobą od dzieciństwa. W tym czasie dominującymi religiami regionu były hinduizm i islam. Guru Nanak urodził się w rodzinie hinduskiej, ale wkrótce zaczął żywo interesować się studiowaniem obu religii. Był chwalony jako wielki uczony, poeta i filozof i był szanowany zarówno przez muzułmanów, jak i Hindusów.

Pewnego dnia Guru Nanak kąpał się w rzece Bain i zniknął. Wszyscy myśleli, że utonął. Jednak trzy dni później pojawił się ponownie i mówi się, że w ciągu tych trzech dni miał komunię z Bogiem, poznając prawdę o Bogu i wszechświecie. Po powrocie Guru Nanak powiedział: „Bóg nie jest ani hindusem, ani muzułmaninem”, co oznacza, że Bóg jest dla wszystkich. Guru Nanak wierzył, że Bóg jest wszędzie i wierzył, że chociaż każdy może mieć inną drogę do Boga poprzez różne religie, to wszystko jest tym samym Bogiem. Guru Nanak powiedział: „Jest tylko jeden Bóg. Jego imię to Prawda... Nie ma w nim nienawiści... Jest poza cyklem narodzin i śmierci. On jest oświeconą Jaźnią.” Guru Nanak spędził resztę swojego życia nauczając, pisząc i podróżując, aby głosić Słowo Boże.

Guru Nanak wypowiadał się przeciwko mizoginii i okrucieństwu wobec kobiet, które były powszechne w tamtych czasach. Głosił, że wszyscy ludzie są równi, niezależnie od kasty, klasy, płci, religii czy rasy. Mówi się, że założył langar , czyli wspólną kuchnię oferującą bezpłatne posiłki wszystkim bez względu na pochodzenie. Przez całe życie Guru Nanak wyruszał w cztery różne podróże zwane „Udasi”, aby szerzyć swoje przesłania i nauki o Bogu. Podróżował do wielu miejsc w Indiach, Afganistanie, Persji i Półwyspie Arabskim wraz ze swoimi zwolennikami, z których niektórzy byli Bhai (bratem) Mardana, Bhai Lahana, Bhai Bala i Bhai Ramdas. Podczas swoich podróży głosił przesłanie, że Bóg istnieje i że Jego boska iskra jest obecna we wszystkich żywych istotach. Powiedział: „Nawet królowie i cesarze z mnóstwem bogactw i rozległą władzą nie mogą się równać z jedną mrówką przepełnioną miłością do Boga”. Wierzył, że okazując miłość i pomagając innym, zjednoczymy się z Bogiem. Sikhizm naucza, że prawda, współczucie, zadowolenie, pokora i miłość są najwyższymi cnotami. Guru Nanak głosił trzy główne zasady:

1. Naam Japna: Koncentrowanie się na Bogu poprzez medytację.
2. Kirat Karni; Zarabiać na uczciwe życie z korzyścią dla siebie, swojej rodziny i społeczeństwa
3. Vand Chakna: Bezinteresownie służąc innym i dzieląc się swoimi dochodami i zasobami z korzyścią dla ludzkości.

Sikhizm ma pewne cechy wspólne z islamem (wiara w jednego Boga) i hinduizmem (wiara w reinkarnację). Jest to jednak odrębna i wyjątkowa religia i nie należy jej mylić z odgałęzieniem lub odgałęzieniem którejkolwiek z nich. Ma własnego założyciela, Guru Nanaka, własne pisma święte, Guru Granth Sahib, własne ceremonie i domy kultu zwane gurdwara . 22 września 1539 roku Guru Nanak zmarł. Przed śmiercią oświadczył, że jego następcą będzie jego uczeń Lahana. Lahana została Guru Angad Devem.

Dziesięciu Guru

Sikhizm podąża za naukami Guru Nanaka i jego dziesięciu następców. Dziesięciu Guru to:

1. Guru Nanak (1469-1539)
2. Guru Angad (1504-1552)
3. Guru Amar Das (1479-1574)
4. Guru Ram Das (1534-1581)
5. Guru Ardżan (1563-1606)
6. Guru Hargobind (1595-1644)
7. Guru Har Rai (1630-1661)
8. Guru Har Kryszna (1656-1664)
9. Guru Tegh Bahadur (1621-1675)
10. Guru Gobind Singh (1666-1708) (Ostatni ludzki Guru)

Kiedy Guru Nanak zmarł w 1539 roku, Mogołowie przejęli kontrolę nad większością północnych Indii i narastały napięcia między muzułmańskimi władcami a lokalnymi hinduistami i sikhami. Wpłynęłoby to na wydarzenia otaczające kolejnych guru. Czwarty guru, Guru Ram Das, założył święte dla Sikhów miasto zwane Ramdaspur, dziś zwane Amritsar w Pendżabie w Indiach. Piąty guru, Guru Arjan, zebrał nauki, pisma i hymny guru, w tym Guru Nanaka, w Adi Granth, pierwszą świętą księgę Sikhów. W Ramdaspur Guru Arjan zbudował także Harmandir Sahib (zwany także Hari Mandir), znany dziś jako Złota Świątynia, jedno z najświętszych miejsc w sikhizmie. Guru Arjan jest także pierwszym męczennikiem Sikhów. Cesarz Mogołów Jahangir, zagrożony rosnącą władzą polityczną Guru Arjuna, uwięził Guru Arjuna i torturował go, próbując skłonić go do wyrzeczenia się swojej wiary. Kiedy odmówił, Guru Arjun był torturowany przez wiele dni, aż do śmierci, czyniąc go męczennikiem za swoją wiarę.

Po śmierci Guru Arjuna jego syn Guru Hargobind został szóstym guru. Po części z powodu gwałtownej śmierci ojca Guru Hargobind uważał, że Sikhowie muszą przyjąć taktykę wojskową, aby uchronić się przed prześladowaniami religijnymi. Guru Hargobind jest czczony jako święty wojownik. Nosił dwa miecze (jeden dla sfery duchowej i jeden dla sfery doczesnej), które są dziś widoczne w symbolu Sikhów, Khandy . Guru Hargobind rządził aż do śmierci w 1644 roku. Jego wnuk, Guru Har Rai zastąpił go jako siódmy guru. Po śmierci Guru Har Rai jego syn Guru Har Krishan został 8. przywódcą Sikhów aż do przedwczesnej śmierci na ospę. W tym momencie najmłodszy syn Guru Hargobinda, Guru Tegh Bahadur, został dziewiątym guru i rządził do 1675 roku. Jego imię oznacza „dzielny posiadacz miecza”, ponieważ Guru Tegh Bahadur był znany z tego, że był wielkim wojownikiem. W tym czasie imperium Mogołów było rządzone przez Szahdżahana, a później Aurangzeba, obaj cesarze znani z religijnego ucisku. Guru Tegh Bahadur uważał się za obrońcę przed prześladowaniami religijnymi nie tylko dla Sikhów, ale dla wszystkich religii. Imperator Mogołów Aurangzeb kazał schwytać i torturować Guru Tegh Bahadura, aby skłonić go do przejścia na islam. Guru Tegh Bahadur odmówił i został zabity. Jest znany jako drugi guru Sikhów, który ma być męczennikiem za swoją wiarę. Guru Tegh Bahadur został następnie zastąpiony przez dziesiątego guru, Guru Gobind Singh.

Guru Gobind Singh przedstawił koncepcję Khalsy . Khalsa miał mieć czyste serce i umysł oraz być gotowym do walki z uciskiem, gdziekolwiek się go znajdzie. Mężczyźni ochrzczeni jako Khalsa przyjmują tytuł Singh, co oznacza lwa, podczas gdy kobiety przyjmują imię Kaur, co oznacza księżniczkę. Guru Gobind Singh stworzył również 5Ks, które są fizycznymi przykładami inicjacji Khalsy i oddania Guru i Bogu:

1. Kesh (nieobcięte włosy jako symbol oddania Bogu)
2. Kara (stalowa bransoletka, która symbolizuje jedność z Bogiem i Khalsą)
3. Kanga (grzebień będący znakiem czystości)
4. Kirpan (miecz będący symbolem obrony przed prześladowaniami religijnymi)
5. Kachera (bawełniane majtki, które są symbolem szacunku do samego siebie i samokontroli)

Guru Granth Sahib

Guru Gobind Singh stworzył również ostateczną kompilację świętej księgi sikhizmu. Dodał do Adi Granth 115 hymnów umęczonego Guru Tegh Bahadur, a także pisma guru i świętych wyznania hinduistycznego i muzułmańskiego. Ta ostatnia święta księga Sikhów nazywa się Guru Granth Sahib . Guru Gobind Singh oświadczył, że Guru Granth Sahib miał być jedenastym i ostatnim guru, Wiecznym Guru. Święta księga jest w rzeczywistości żywym guru i jako taka jest szanowana i szanowana. Guru Granth Sahib jest trzymany pod baldachimem na podwyższonej platformie w każdej gurdwara. Sikhowie zdejmują buty w jego obecności i nigdy nie odwracają się do nich plecami. Czytanie całego Guru Granth Sahiba jest powszechne na każdym większym festiwalu Sikhów, który trwa około 48 godzin! Wszędzie, gdzie trzymany jest Guru Granth Sahib, staje się miejscem kultu Sikhów. Dlatego może to być pokój w czyimś domu lub osobny budynek lub świątynia.

Gurdwara

Świątynia Sikhów nazywana jest gurdwara, co oznacza „bramę do guru”. Nabożeństwa odbywają się zwykle w niedziele. Wchodząc do świątyni Sikhowie zdejmują buty, zakrywają głowy i często myją ręce i stopy. Kłaniają się przed Świętą Księgą lub Guru Granth Sahibem. Nie ma krzeseł i wszyscy siedzą na podłodze jak równi. Granthi to osoba odpowiedzialna za czytanie świętej księgi Sikhów podczas publicznego kultu w gurdwara. Granthi nie jest kapłanem, ponieważ sikhizm nie ma hierarchii ani kapłaństwa. Granthi może być mężczyzną lub kobietą. Podczas nabożeństw śpiewa się kirtan lub pieśni, modlitwy i hymny oraz dzieli się „karah prasad”, ofiarą pokarmową złożoną z cukru, masła i mąki. Nabożeństwo kończy się langarem , bezpłatnym wspólnym posiłkiem przygotowywanym i podawanym wyłącznie przez wolontariuszy. W gurdwara są cztery drzwi zwane drzwiami pokoju, środków do życia, nauki i łaski. Wychodzą na cztery główne kierunki, które symbolizują, że mile widziani są ludzie z całego świata. Ludzie są mile widziani w gurdwara bez względu na pochodzenie, rasę, religię, kastę czy płeć, ponieważ podstawą wiary sikhijskiej jest otwartość i równość dla wszystkich. Gurdwara ma również zapaloną lampę przez cały czas, aby symbolizować, że światło Guru jest zawsze otwarte i dostępne dla każdego. Główną świątynią Sikhów jest Hari Mandir lub Złota Świątynia w Amritsar w Pendżabie w Indiach. Został zaprojektowany przez piątego guru, Guru Arjana. Hari Mandir oznacza „Dom Boga” w języku pendżabskim. Hari Mandir ma największą darmową kuchnię na świecie z langarem, który codziennie karmi 100 000 ludzi! Został uznany za najczęściej odwiedzaną witrynę na świecie.

Symbole i pozdrowienia

Uniwersalnym symbolem sikhizmu jest Kanda . Ma centralny miecz wiary w jednego Boga, Chakkar (okrąg) dla jedności i ciągłości Boga oraz dwa skrzyżowane kirpany (miecze) reprezentujące zarówno duchowe, jak i społeczne zobowiązania. Innym zewnętrznym symbolem sikhizmu jest turban . Sikhowie noszą turbany, aby zakryć długie włosy i pokazać jedność z innymi Sikhami na całym świecie. Młodsi chłopcy noszą nieobcięte włosy spięte w kok, przykryte kawałkiem materiału zwanego patka. Sikhijskie kobiety również często zakrywają włosy długim szalikiem zwanym dupattą lub mogą również nosić turbany. Powszechnymi pozdrowieniami w sikhizmie są „Waheguru ji ka Khalsa, Waheguru Ji ki Fateh”, co oznacza „Khalsa należy do Boga, zwycięstwo należy do Boga” i „Sat Sri Akal”, co oznacza „Nieśmiertelny Bóg jest Prawdą”.

Obrzędy przejścia i święta

Sikhowie mają specjalną ceremonię nazywania po urodzeniu dziecka nazywaną Nam Karan . Imię jest wybierane przez granthiego, który otwiera świętą księgę Guru Granth Sahib na dowolnej stronie i czyta hymn na tej stronie. Pierwsza litera pierwszego słowa hymnu staje się wtedy pierwszą literą imienia dziecka. Kiedy wybiera się imię, które zaczyna się na tę literę, z radością ogłasza się je zborowi.

Sikhowie są oficjalnie inicjowani do Khalsy podczas ceremonii zwanej Amrit Sanchar . Chociaż każdy w każdym wieku może brać udział w ceremonii, zwykle odbywa się to po osiągnięciu wieku młodzieńczego, około 13 roku życia. To wtedy osoba wierzy, że jest gotowa podjąć obowiązki sikhizmu, zademonstrować swoje oddanie Bogu i zgodzić się nosić Pięć Ks. Kandydaci klękają na jedno kolano i otrzymują do picia amrit (wodę święconą). Kropi się nim również oczy i włosy.

Ceremonie małżeństwa Sikhów nazywane są Anand Karaj . Podczas ceremonii czytane jest pismo święte od Guru Granth Sahiba, a państwo młodzi również czterokrotnie spacerują wokół Guru Granth Sahiba, aby zademonstrować swoje oddanie. Ponadto odmawiane są modlitwy i śpiewane hymny.

Sikhowie wierzą, że ciało jest naczyniem dla duszy, a śmierć jest naturalnym procesem, który jest okazją dla duszy do reinkarnacji lub ponownego zjednoczenia z Bogiem. Po śmierci ciało jest kremowane, a prochy są albo grzebane, albo ceremonialnie rozrzucane po płynącej wodzie, takiej jak rzeka lub ocean. Pogrzeb Sikhów nazywa się Antam Sanskaar i koncentruje się na celebrowaniu życia danej osoby.

Przez cały rok odbywa się wiele festiwali i świąt Sikhów. Kalendarz używany w sikhizmie nazywa się kalendarzem Nanakshahi , który jest kalendarzem słonecznym. Opiera się na zmianach w naturze obserwowanych podczas dwunastomiesięcznego cyklu roku. Z tego powodu święta przypadają każdego roku w różne dni, ale mniej więcej o tej samej porze. Niektóre główne święta to:

• Urodziny Guru Nanaka, obchodzone późną jesienią
• Urodziny Guru Gobinda Singha obchodzone pod koniec grudnia
• Hola Mohalla, odbywający się w lutym/marcu, to festiwal z konkursami atletyki, jeździectwa i sztuk walki
• Vaisakhi lub Baisakhi, odbywające się w marcu/kwietniu, to obchody Nowego Roku
• Bandi Chhor Divas, odbywający się w październiku/listopadzie, to święto, które zbiega się z hinduskim świętem Diwali. Świętuje Hargobinda, szóstego Guru.

Sikhizm uczy, że wszyscy są równi bez względu na płeć, rasę, religię czy kastę. Sikhowie wierzą, że dzięki oddaniu Bogu, uczciwemu życiu i służeniu innym można prowadzić dobre życie, a po śmierci ponownie połączyć się z boskością.

Podstawowe pytania dotyczące sikhizmu

1. Kiedy i gdzie powstał sikhizm?
2. Jakie są ważne wierzenia i święta w sikhizmie?
3. Jakie przedmioty lub symbole są ważne lub święte w sikhizmie?
4. Gdzie są dziś jego wyznawcy i ile osób praktykuje sikhizm na całym świecie?
5. Jak czczą Sikhowie i kim są ich duchowi przywódcy?