„Kruk” to jedno z najsłynniejszych dzieł Edgara Allana Poe. Wiersz rozgrywa się tuż po północy w grudniowy wieczór. Przygnębiony mężczyzna siedzi w swojej bibliotece, zasypiając i zasypiając, wspominając Lenore, swoją zmarłą kochankę. Podchodzi do okna, żeby wpuścić świeże powietrze, a nad drzwiami wpada kruk.
Zazwyczaj kruki reprezentują pecha, a nawet śmierć. W mitologii greckiej kruki są postrzegane jako posłańcy. Być może dlatego mówca uważa, że pochodzi z przesłaniem Lenore.
Odnosi się do Atheny, bogini mądrości i oświecenia. Statua pokazuje, że narrator jest uczonym, stąd rozważa stare teksty.
Nazwa jest prawdopodobnie związana z "Eleanor" lub "Helen" wywodząca się od greckiego za "światło". Oznaczałoby to, że była świetle życia narratora, a bez niej jest ciemność.