Mike's verhaal in echo

Het maken van een plotdiagram helpt studenten niet alleen om de delen van het plot te leren, maar het versterkt ook belangrijke gebeurtenissen en helpt studenten een beter begrip van literaire structuren te ontwikkelen. Studenten kunnen een storyboard maken waarin de verhalende boog in een werk wordt vastgelegd met een storyboard met zes cellen dat de belangrijkste delen van het plotdiagram bevat. In deze activiteit maken leerlingen een visueel plotdiagram van belangrijke gebeurtenissen in Mike's verhaal in Echo . Studenten moeten belangrijke keerpunten in het verhaal van Mike identificeren, zoals de Exposition, Rising Action, Climax, Falling Action en Resolution

Het verhaal van Mike

Expositie: Mike Flannery en zijn broer Frankie woonden in 1935 in Bishop's weeshuis in Philly. Ze hadden een liefhebbende moeder die stierf toen ze jong waren en werden opgevoed door hun grootmoeder totdat ook zij ziek werd. Ze stuurde ze naar Bishop's omdat ze een piano hadden waarop ze konden spelen. De directrice was echter de gewetenloze en corrupte mevrouw Pennyweather.

Conflict: Mevr. Pennyweather was van plan om jongere wezen weg te sturen en gaf de voorkeur aan oudere jongens die konden werken, zodat ze het geld in haar zak kon steken. Mike was bang dat hij en Frankie uit elkaar zouden gaan. Hun geluk veranderde toen een advocaat, Mr. Howard, arriveerde op zoek naar een jongen die piano kon spelen. Mike was een wonderkind en hij en Frankie maakten indruk op de advocaat. Mr. Howard adopteerde ze ter plekke voor de rijke Mrs. Sturbridge. Maar mevrouw Sturbridge leek erg van streek door het idee.

Stijgende actie: Mevr. Sturbridge negeerde de jongens ondanks hun beste inspanningen. De heer en mevrouw Potter, het terrein en de huishoudster, hielpen voor hen te zorgen. Meneer Potter leerde hen mondharmonica spelen nadat meneer Howard er een had gekocht. Ten slotte werd de waarheid onthuld dat mevrouw Sturbridge werd gedwongen om de jongens te adopteren vanwege een wens in het testament van haar overleden vader. Ze had op tragische wijze haar eigen zoon verloren en rouwde nog steeds. Mike smeekte haar om Frankie te adopteren. Hij zou auditie doen voor een beroemde harmonicaband, zodat ze zich geen zorgen hoefde te maken over hem.

Climax: Mrs. Sturbridge leek akkoord te gaan met Mike's deal om Frankie te adopteren. Ze begonnen een band te krijgen en noemden haar tante Eunie. Ze speelde zelfs weer piano, iets waar ze na de dood van haar zoon mee stopte. Mike deed auditie voor de band en maakte indruk op hen met zijn talent. Hij vond echter een brief aan Eunice waarin de adoptie werd ingetrokken! Mike was er kapot van en besloot midden in de nacht met Frankie weg te rennen, zodat ze niet gescheiden zouden worden. Bij hun vluchtpoging viel Mike uit een hoge boom!

Falling Action: Het bleek dat mevrouw Sturbridge beide jongens wilde adopteren. Ze verbrandde de brief om het te bewijzen. Ze gingen allemaal samenwonen met meneer Howard en meneer en mevrouw Potter en leefden gelukkig. Mike maakte het in de Harmonica Band en speelde een jaar met hen. Toen besloot hij zich op piano te concentreren en gaf hij zijn mondharmonica aan een groep die ze verzamelde voor de armen. Mike vond het zijn plicht om de bijzondere mondharmonica door te geven.

Resolutie:Mike jaagde zijn droom na om concertpianist te worden en werd na de middelbare school aangenomen op de prestigieuze Julliard. Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging hij in het leger, maar na zijn tour keerde hij terug naar de muziek. Aan het einde van het verhaal, in 1951, speelt Mike een pianosolo in Carnegie Hall in de stad New York met zijn ondersteunende familie, tante Eunie, Frankie en meneer Howard in het publiek die hem aanmoedigen.