Eiland van de Blue Dolphins door Scott O'Dell

Plot Diagram

Activiteit Bekijken

Thema's

Activiteit Bekijken

Characters

Activiteit Bekijken

Visueel Vocabulaire

Activiteit Bekijken

Tekens Vergelijken en Contrasteren

Activiteit Bekijken

Tekst Bewijs

Activiteit Bekijken

Eiland van de Blauwe Dolfijnen Samenvatting

Het verhaal begint met Karana en haar broer, Ramo, die toekijken hoe een rood Aleut-schip naar hun eiland vaart. Kapitein Orlov benadert hun vader, Chief Chowig, en zegt dat ze op zeeotter gaan jagen. Chief Chowig eist de helft van de zeeotter op, omdat zijn mensen het land en de omringende wateren bezitten.

Kapitein Orlov en veertig man trekken naar het eiland en slaan hun kamp op. Karana's vader zegt tegen zijn mensen dat ze uit het kamp moeten blijven. De dorpelingen gehoorzamen, maar letten goed op de Aleuts; ze vermoeden dat de mannen snel zullen vertrekken, en de dorpelingen willen ervoor zorgen dat ze hun deel krijgen.

De Aleuts pakken hun schip in zonder het dorp te betalen. Karana en haar oudere zus, Ulape, verstoppen zich op de rand van de kloof en kijken toe hoe hun vader kapitein Orlov confronteert met hun deal. Er ontstaat een strijd tussen de jagers en de dorpelingen. De Aleuts gaan aan boord van hun schip en laten veel van de dorpsmannen dood achter, waaronder Karana's vader. Het leven wordt erg moeilijk; vrouwen beginnen het werk over te nemen dat voor mannen was bedoeld, en de herinneringen aan degenen die voorbij waren, zorgen ervoor dat mensen depressief worden.

De nieuwe chef, Kimki, gaat per kano naar een nabijgelegen eiland om hulp te zoeken. Als Kimki niet terugkeert, zijn de dorpelingen van plan te vluchten als er een ander Aleut-schip wordt gezien. Schepen van het vasteland komen echter 's nachts aan en de mensen gaan aan boord, angstig maar blij het eiland te verlaten. De dorpelingen moeten opschieten, er komt een storm aan en de schepen kunnen geen vertraging oplopen.

Karana, Ulape en Ramo keren terug naar hun hut en pakken een paar van hun kostbare bezittingen in; halverwege het schip realiseert Ramo zich dat hij zijn speer is vergeten. Aan boord zoekt Karana haar broer; dorpelingen die de leiding hebben staan erop dat Ramo ergens op het schip is, maar Karana weet dat haar broer terugkwam voor zijn speer. Karana zwemt terug naar de kust, waar ze hem vindt. De twee worden alleen gelaten op het eiland.

Karana en Ramo vinden hun hutten geteisterd door wilde honden, maar slagen erin om voldoende voedsel te verzamelen. Ramo staat te popelen om een kano te halen om te vissen. Karana laat hem gaan, maar maakt zich zorgen. Als ze niet langer kan wachten, gaat ze hem zoeken. Karana ontdekt de roedel wilde honden en haar broer ligt roerloos tussen hen in. Ze jaagt de honden weg en pakt haar broer op, zich realiserend dat hij al dood is. Karana draagt zijn lichaam terug naar het kamp en zweert alle wilde honden te doden.

Karana kan het niet langer uitstaan om in het dorp te wonen; ze brandt het af en slaapt op de top van een grote rots voor de veiligheid. Ze besluit een wapen te maken, ook al is dat verboden voor vrouwen in haar stam. Karana bouwt een boog, pijlen en een speer. Ze voelt zich veilig met deze nieuwe wapens en wacht op een kans om de wilde honden te doden.

Er gaan vele seizoenen voorbij en Karana is zo eenzaam dat ze besluit een kano op te halen en net als Kimki naar het eiland te zeilen. Ze krijgt de kano, maar heeft moeite met sturen en het dichthouden van lekken. Banger dan ooit besluit ze dat ze op het eiland thuishoort. Ze bouwt een omheining van botten en kelp van zeeolifanten, die de wilde honden buiten zal houden, en creëert planken in de rotsen om haar voedsel te beschermen tegen muizen en rode vossen.

Vastbesloten om de wilde honden te doden, gaat Karana met haar boog, pijlen en speer naar hun grot. Ze verwondt de leidende hond met een speer en schiet er nog twee, voordat ze de gewonde hond de grot in volgt. Hij ademt amper. Ze draagt hem terug naar haar huis en begint hem weer gezond te maken. Na enkele dagen begint de hond zich als haar huisdier te gedragen; hij wacht tot ze thuiskomt, luistert naar haar en blijft bij haar in huis. Ze noemt de hond Rontu.

Karana herbouwt haar kano en verbergt deze in een grot, voor het geval ze ooit moet ontsnappen. Twee zomers later komen de Aleuts weer. Karana verstopt zich in de grot met Rontu, vissen en 's nachts wortels verzamelen.

Terwijl Karana buiten een nieuwe rok naait, ontmoet Karana een jong Aleut-meisje genaamd Tutok. Het meisje probeert met Karana te praten, maar Karana weet dat dit een vijand is en zegt niets. Na een voorzichtige eerste ontmoeting brengen Karana en Tutok de dagen samen door, leren elkaars taal, lachen en wisselen geschenken uit. Op een dag keert Tutok niet terug en Karana ziet het Aleut-schip vertrekken.

De Aleuts keren nooit meer terug naar het eiland. Rontu sterft; Karana vangt en temt een andere hond, Rontu-Aru, die volgens haar Rontu's zoon is. Karana en Rontu-Aru hebben veel gelukkige tijden samen, maar Karana merkt dat ze steeds meer aan Tutok en Ulape denkt.

Een aardbeving treft het eiland en Karana wordt bijna van de klif in zee gegooid. Ze overleeft, maar verliest al haar voedsel, wapens en kano's. Karana is bezig met het maken van een vuur en merkt niet dat er een schip op weg is naar het eiland. Een man loopt langs de kust om haar te roepen, maar Karana haalt het niet op tijd en het schip vaart weg. Twee lentes later keert het schip terug en is Karana klaar. Karana ontdekt dat het schip dat haar mensen had meegenomen, is gezonken en dat niemand voor haar is teruggekeerd. Karana zeilt weg met Rontu-Aru, kijkt naar de dolfijnen en herinnert zich alles wat ze heeft meegemaakt.

Island of the Blue Dolphins werd gepubliceerd in 1960, en hoewel het een door Newbery bekroonde roman is, erkennen we dat sommige observaties en stereotypen over inheemse volkeren in de roman achterhaald en mogelijk problematisch zijn. Net als bij andere klassieke literatuur kunnen docenten vóór het lezen het belang van representatie en sensitiviteit met leerlingen bespreken. Ze kunnen ook overwegen om de geschiedenis van de Aleut-slavernij door de Russen te onderwijzen.

Essentiële vragen voor het eiland van de blauwe dolfijnen

1. Met welke uitdagingen werd Karana geconfronteerd en hoe overwon ze deze?
2. Hoe heeft de familietraditie Karana's overleving zowel geholpen als belemmerd?
3. Is zorgen voor anderen een belangrijke eigenschap? Waarom of waarom niet?