The Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer

Plot Diagram

Activiteit Bekijken

Characters

Activiteit Bekijken

Literair Conflict

Activiteit Bekijken

Perspectieven

Activiteit Bekijken

Karikaturen

Activiteit Bekijken

Essentiële vragen voor The Canterbury Tales

1. Hoe speelt fysionomie een rol bij het helpen creëren van karikaturen van de pelgrims?
2. Hoe zijn de pelgrims nog steeds relevant voor de samenleving van vandaag?
3. Hoe worden sociale klassen vervormd in The Tales ?
4. Hoe beïnvloeden culturele waarden het soort reizen dat mensen maken?

Een snelle samenvatting van The Canterbury Tales en "The General Prologue"

The Canterbury Tales van Geoffrey Chaucer bestaat uit 24 verhalen, inclusief prologen voor de meeste verhalen van de personages. Enkele opmerkelijke werken zijn "The Knight's Tale", "The Miller's Tale" en "The Wife of Bath's Prologue". Voordat er verhalen worden verteld, krijgt de lezer "The General Prologue" te zien.

Deze proloog biedt de lezer een inleiding tot de "naïeve" verteller, Geoffrey Chaucer; beschrijvingen van de 30 pelgrims; en de gastheer van de festiviteiten, Harry Bailey. De verteller is zogenaamd 'naïef' omdat hij met een nonchalante, zelfs opgewekte houding wijst op verontrustende en controversiële kenmerken van de verschillende pelgrims. Hij lijkt onbedoeld karikaturen van elke pelgrim te maken, bepaalde eigenschappen te overdrijven en andere te bagatelliseren. Het is aan de lezer om tussen de regels door te kijken.

Hij merkt bijvoorbeeld op dat de priorin honden heeft en dat ze ze witbrood en vlees geeft. De scherpzinnige lezer van de Middeleeuwen zou echter opmerken dat een priorin met honden een luxe is die ze zich als hoofd van een klooster niet kan veroorloven. Bovendien was witbrood een voedsel voor de rijken, vlees was niet goedkoop en ze voert het aan haar honden! Er is beweerd dat de enige twee pelgrims die Chaucer uit zijn naïviteit komt om kritiek te leveren, de Summoner en de Pardoner zijn, waar zijn observaties sarcastisch en bijtend worden.

Een handige techniek om na te gaan welke van de pelgrims "goed" zijn (en aan welke we meer aandacht moeten besteden) is het zoeken naar voorbeelden van "fysionomie". De kok heeft bijvoorbeeld een open wond waar pus uit druipt; de Summoner heeft zo'n vreselijke acne op zijn gezicht dat zijn ogen opgezwollen zijn; en de Pardoner heeft een hoge stem, een blanke huid en geen baard, wat volgens de verteller kan betekenen dat hij een eunuch of homoseksueel is. (Context voor studenten: Onthoud dat dit de Middeleeuwen zijn, een zeer religieuze periode in Europa die werd gecontroleerd door de katholieke kerk. Homoseksueel zijn werd veroordeeld, dus als Chaucer suggereerde dat dit door de lezers van dit artikel als een belediging zou zijn gezien tijdsperiode.)

Een korte samenvatting van "The Knight's Tale"

De zegevierende Theseus, hertog van Athene, keert terug naar huis nadat hij zijn invasie van Scythië heeft gewonnen. Daar heeft hij Hippolyta, die nu zijn vrouw is, en haar zus Emelye verslagen. Tijdens hun terugkeer naar Athene komen ze huilende vrouwen tegen die Theseus smeken om Creon, koning van Thebe, aan te vallen, omdat hij geen fatsoenlijke begrafenis voor hun echtgenoten toestaat. Theseus verslaat Creon en wint twee gijzelaars: Palamon en Arcite.

Terwijl Arcite en Palamon gevangen zitten, zien ze Emelye vanuit hun toren en worden beiden verliefd. Arcite wordt korte tijd later vrijgelaten, maar mag geen voet meer in Athene zetten. Hij kan echter niet bij Emelye wegblijven en keert vermomd als bediende terug. Palamon ontsnapt uit de toren en kan Emelye ook niet verlaten, hij verstopt zich vlakbij. De twee mannen duelleren om Emelye's liefde en onthullen per ongeluk hun identiteit aan Theseus. Theseus verklaart dat elke man binnen een jaar moet terugkeren met honderd ridders voor een beslissend toernooi om de hand van de dame te winnen.

Op de dag van de wedstrijd bezoekt Palamon de tempel van Venus, godin van de liefde; Arcite bezoekt de tempel van Mars, god van de oorlog; en Emelye bezoekt de tempel van Diana, godin van de jacht, waar ze bidt voor het behoud van haar kuisheid, wat suggereert dat ze liever niet met een van beide mannen wil trouwen. Arcite wint het toernooi, maar hij wordt per ongeluk van zijn paard gegooid en loopt levensbedreigende verwondingen op, een compromis tussen Mars en Venus. Voordat hij sterft, verleent hij zijn zegen aan Palamon om met Emelye te trouwen.

Een korte samenvatting van "The Miller's Prologue and Tale"

Harry Bailey, de gastheer, instrueert de monnik om het volgende verhaal te vertellen, maar de dronken Miller onderbreekt hem en staat erop het zijne te vertellen. Aangezien de ridder tot de hoogste klasse van de groep behoort, zou men kunnen verwachten dat de verhalen in aflopende volgorde van klasse worden verteld. The Miller keert deze verwachting om en introduceert een gemener element van lagere klasse in de Tales. Terwijl de ridder een verhaal over hoofse liefde vertelde, vertelt de molenaar ook een liefdesdriehoek, maar dan aan de andere kant van het sociale spectrum. Het verhaal begint met de introductie van John de timmerman, die getrouwd is met een veel jongere, zeer begeerlijke vrouw, Alisoun. Hij is beschermend, controleert haar zelfs en is bang dat ze hem tot cuckold zal maken. Nicholas, een klerk, huurt een kamer in het huis van John en Alisoun en heeft Alisoun al een tijdje in de gaten. Hij overtuigt haar eindelijk om op een nacht met hem naar bed te gaan, terwijl John de stad uit is.

Alisoun gaat naar de kerk en Absolon, een jonge parochiesecretaris, wordt op slag verliefd. Hij begint 's nachts haar raam te bezoeken en liefdesliedjes te zingen om haar het hof te maken. Alisoun is echter niet geïnteresseerd, aangezien ze al een man en een minnaar heeft. Nicholas en Alisoun verlangen ernaar om nog een hele nacht samen door te brengen, maar ze moeten John uit de weg ruimen. Nicholas overtuigt John ervan dat hij door zijn astrologie heeft ontdekt dat de wereld zal worden vernietigd door een tweede overstroming. Nicholas weet John te overtuigen om drie kuipen aan de dakspanten van de schuur te hangen. Zodra de vloed komt, kunnen ze de touwen doorsnijden en veilig wegdrijven. Iedereen zit in zijn eigen badkuip en moet de hele tijd in gebed blijven. Terwijl John aan het bad hangt, sluipen Alisoun en Nicholas samen weg voor de nacht.

Ondertussen is Absolon teruggekomen naar het huis om weer buiten Alisoun's raam te zingen. Hij smeekt Alisoun om een kus en zij steekt haar achterste uit het raam. Absolon is zo boos dat hij een hete pook gaat pakken, met de bedoeling haar achterste te brandmerken als ze hem weer uit het raam steekt. Dit keer is het echter de achterkant van Nicholas die verschijnt, en hij laat een scheet in Absolons gezicht. Absolon gebruikt de pook om Nicholas' blote huid te brandmerken, en Nicholas begint te schreeuwen: "Help!" en water!" John, nog steeds in bad, wordt wakker en neemt aan dat dit betekent dat de overstroming is aangebroken. Hij snijdt het touw door dat de kuip vasthoudt en botst tegen de grond van de schuur, waarbij hij zijn arm breekt. De buren bespotten John en noemden hem gek. John verliest Alisoun en Nicholas heeft een permanent brandmerk op zijn rug.

Een korte samenvatting van "The Wife of Bath's Prologue"

The Wife of Bath (haar echte naam is Alyson) opent haar proloog door aan te kondigen dat ze het een en ander weet over het huwelijk, aangezien ze zelf al vijf keer getrouwd is. Ze citeert uit de Bijbel en pleit voor waarom meer dan eens getrouwd zijn oké is. Ze legt uit dat ze in haar eerste vijf huwelijken 'de broek droeg'; met andere woorden, ze controleerde haar echtgenoten. Terwijl de eerste vier huwelijken voor geld of gemak waren, was het vijfde huwelijk met Janekyn voor liefde. Haar vierde echtgenoot bedroog haar, dus nam ze wraak door hem te laten denken dat ze hem ontrouw was. Dit drijft hem tot waanzin van jaloezie en verdriet, en de vrouw van Bath vindt het heerlijk dat ze hem heeft laten lijden.

Haar vijfde echtgenoot, Janekyn, 20 jaar jonger dan zij, was een charismatische prater; ze zegt echter dat hij de meest brutale tegen haar was. Bij de begrafenis van haar vierde echtgenoot was Alyson zo onder de indruk van zijn achterkant toen hij achter de kist liep dat ze wist dat ze hem de hare moest maken. Een maand later trouwden ze. Ze gaf hem al haar land en rijkdom, maar hij gaf haar zelden iets. Het leeftijdsverschil tussen hen werd een probleem, aangezien Alyson gewend was aan haar onafhankelijkheid en dat knaagde aan Janekyn. Hij las haar vaak voor uit een 'boek van slechte vrouwen', waarbij hij routinematig de verhalen aanhaalde van mannen die werden misleid door hun slechte echtgenotes.

Alyson werd er uiteindelijk zo ziek van dat ze pagina's uit het boek scheurt en Janekyn in haar gezicht slaat. Hij neemt wraak door haar met zijn vuist op het hoofd te slaan, wat permanente doofheid aan één oor veroorzaakt. Ze doet alsof ze stervende is, vraagt om nog een laatste kus, en als hij voorover leunt, slaat ze hem weer. Uiteindelijk komen ze tot een akkoord met elkaar: zij heeft het volledige beheer over het huis en het landgoed, zij controleert de relatie en hij verbrandt zijn boek.

Deze proloog is al geruime tijd aan de gang, en de Friar en Summoner plagen Alyson daarmee. Harry Bailey, de gastheer, kalmeert ze en zegt tegen Alyson dat ze haar verhaal moet beginnen.

Koop The Canterbury Tales op Amazon