Favoriete quote van Walk Two Moons

Door de leerlingen een favoriete quote of scène uit het boek te laten kiezen, kunnen ze uitdrukken welke delen van het verhaal op persoonlijk niveau bij hen resoneerden. Op deze manier maken studenten een tekst-naar-zelf-verbinding die hun begrip van de personages en hun ontwikkeling of de thema's van de roman aantoont. Studenten kunnen achteraf hun storyboards delen en een korte discussie voeren over wat de quotes voor hen betekenen.

Sommige studenten kiezen uiteindelijk hetzelfde citaat, maar hebben verschillende perspectieven. Dit is altijd interessant voor studenten om te zien en kan een discussie op gang brengen over hoe niet iedereen dezelfde regels op dezelfde manier kan lezen op basis van hun eigen perspectieven en persoonlijke ervaringen.

Voorbeelden van citaten uit Walk Two Moons

"Beoordeel een man pas als je twee manen in zijn mocassins hebt gelopen."

Iedereen heeft zijn eigen agenda.

Wat maakt het uit in de loop van je leven?

We weten de waarde van water pas als de put droog is.

"Je kunt niet voorkomen dat de vogels van verdriet over je hoofd vliegen, maar je kunt wel voorkomen dat ze in je haar nestelen."

"Soms weet je in je hart dat je van iemand houdt, maar je moet weggaan voordat je hoofd erachter komt."

“Wat ik me sindsdien realiseer, is dat als mensen verwachten dat je dapper bent, je soms doet alsof je dat bent, zelfs als je bang bent tot op je botten. "

"Het lijkt mij dat we niet alle echt vreselijke dingen in de wereld kunnen verklaren, zoals oorlog en moord en hersentumoren, en we kunnen deze dingen niet oplossen, dus kijken we naar de beangstigende dingen die dichter bij ons staan en wij vergroot ze totdat ze openbarsten. Binnenin is iets dat we kunnen beheren, iets dat niet zo vreselijk is als het eerst had geleken. Het is een opluchting om te ontdekken dat, hoewel er misschien bijlmoordenaars en ontvoerders in de wereld zijn, de meeste mensen veel op ons lijken: soms bang en soms dapper, soms wreed en soms vriendelijk. "

'Een persoon is geen vogel. Je kunt een persoon niet kooien. "

'Moeder zijn is zoiets als een wolf bij de oren proberen te houden,' zei Gram. 'Als je drie of vier - of meer - chickabiddies hebt, danst je de hele tijd op een hete bakplaat. Je hebt geen tijd om aan iets anders te denken. En als je er maar een of twee hebt, is het bijna moeilijker. Je hebt ruimte over - lege ruimtes waarvan je denkt dat je ze moet opvullen. "

"Je weet pas de waarde van water als de put droog is."

'Ik wenste dat ik onzichtbaar was. Buiten vielen de bladeren op de grond en ik was oneindig verdrietig, verdrietig tot op mijn botten. Ik was bedroefd voor Phoebe en haar ouders en Prudence en Mike, bedroefd om de bladeren die aan het afsterven waren, en bedroefd voor mezelf, voor iets dat ik had verloren. "

'Die avond nadat Phoebe haar Pandora-rapport had gegeven, dacht ik aan de Hoop in de doos van Pandora. Misschien als alles triest en ellendig leek, konden Phoebe en ik allebei hopen dat er iets goed zou gaan. "

'Ik vroeg me af wat mevrouw Winterbottom was en wat ze bedoelde met een klein leventje leiden. Als ze al dat bakken, schoonmaken en opspringen niet leuk vond om flesjes nagellakverwijderaar te halen en zomen te naaien, waarom deed ze dat dan? Waarom zei ze niet dat ze sommige dingen zelf moesten doen? Misschien was ze bang dat ze niets meer te doen zou hebben. Ze zou haar niet nodig hebben en ze zou onzichtbaar worden en niemand zou het merken. "

'Ik ben nieuw ...' 'Nieuw? Hoe gezegend, "zei hij." Er is niets in deze hele wereld dat beter is dan een nieuw persoon! "

'Ik had niets gezegd over wat er de dag ervoor was gebeurd - over dat ik tot op mijn botten bang was toen ik dacht dat ze me hadden verlaten. Ik weet niet wat mij overkwam. Sinds mijn moeder ons die dag in april verliet, vermoedde ik dat iedereen een voor een zou vertrekken. "

"Het lijkt mij dat we niet alle echt vreselijke dingen in de wereld kunnen verklaren, zoals oorlog en moord en hersentumoren, en we kunnen deze dingen niet oplossen, dus kijken we naar de beangstigende dingen die dichter bij ons staan en wij vergroot ze totdat ze openbarsten. Binnenin is iets dat we kunnen beheren, iets dat niet zo vreselijk is als het op het eerste gezicht leek. Het is een opluchting om te ontdekken dat, hoewel er misschien bijlmoordenaars en ontvoerders in de wereld zijn, de meeste mensen veel op ons lijken: soms bang en soms dapper, soms wreed en soms vriendelijk. "

'Ik bad tot bomen. Dit was gemakkelijker dan rechtstreeks tot God bidden. Er was bijna altijd een boom in de buurt. "

"Ze was mijn moeder en ze maakte deel uit van mij."

'Die avond werkte ik thuis aan mijn mythologieverslag toen Phoebe belde. Ze fluisterde. Toen ze naar beneden ging om haar vader welterusten te zeggen, zat hij in zijn favoriete stoel naar de televisie te staren, maar de televisie stond niet aan. Als ze haar vader niet beter kende, zou ze hebben gehuild. 'Maar mijn vader huilt nooit', zei ze. "

'Ik haatte haar die dag. Het kon me niet schelen hoe boos ze was over haar moeder, ik haatte haar echt en ik wilde dat ze wegging. Ik vroeg me af of dit was hoe mijn vader zich voelde toen ik al die driftbuien gooide. Misschien haatte hij me een tijdje. "

"Mijn middelste naam, Tree, komt van jouw basisboom, zo mooi voor mijn moeder dat ze er een onderdeel van heeft gemaakt van mijn naam."