Chrześcijaństwo: Historia i Tradycje

Chrześcijaństwo jest praktykowane przez około 2,4 miliarda ludzi na całym świecie, co czyni je największą religią świata. Zaczęło się około 2000 lat temu w ziemi judzkiej na terenie dzisiejszej Jerozolimy w Izraelu. Chrześcijanie wierzą w życie i nauki Jezusa Chrystusa, którego uważają za Mesjasza lub Zbawiciela całej ludzkości. Nauki Jezusa koncentrowały się na miłości, przebaczeniu, pokoju i nadziei.

Informacje Ogólne

Wyświetl Aktywność

Słownictwo

Wyświetl Aktywność

Wakacje

Wyświetl Aktywność

Przypowieści i Opowieści

Wyświetl Aktywność

Plakat Biografii

Wyświetl Aktywność

Porównać i Kontrastować

Wyświetl Aktywność

Podstawowe pytania dla chrześcijaństwa

1. Kiedy i gdzie powstało chrześcijaństwo?
2. Jakie są ważne wierzenia i święta w chrześcijaństwie?
3. Jakie przedmioty lub symbole są ważne lub święte w chrześcijaństwie?
4. Gdzie są dziś jego wyznawcy i ile osób praktykuje chrześcijaństwo na całym świecie?
5. Jak czczą chrześcijanie i kto jest ich duchowym przywódcą?

Czym jest chrześcijaństwo?

Chrześcijaństwo zaczęło się około roku 0 n.e. wraz z narodzinami Jezusa Chrystusa w Betlejem, zwanym Miastem Dawida. Dziś Betlejem jest palestyńskim miastem na południe od Jerozolimy na Zachodnim Brzegu. Jezus żył i nauczał w Nazarecie i okolicach w Galilei, w dzisiejszym Izraelu. Jezus został ukrzyżowany i umarł w Jerozolimie. Te miejsca nadal są najświętszymi miejscami dla chrześcijan przez ostatnie dwa tysiące lat. Od czasów Jezusa chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w każdym zakątku globu i obecnie ma około 2,4 miliarda wyznawców, czyli około 30% światowej populacji. Chrześcijanie wierzą w jednego Boga, którego uważają za stwórcę nieba i ziemi. Podstawowe zasady religii obracają się wokół narodzin, życia, śmierci, zmartwychwstania i nauk Jezusa Chrystusa jako syna Bożego, który został zesłany, aby zaoferować ludzkości zbawienie.

Narodziny Jezusa

Około 6 p.n.e. - 0 n.e. ziemie Judei i Galilei we współczesnym Izraelu były rządzone przez rozległe Cesarstwo Rzymskie, które rozciągało się na trzech kontynentach od Europy po Afrykę Północną i Bliski Wschód. Cezar August był cesarzem, a Izrael był pod kontrolą króla Heroda, a później jego synów. Naród żydowski nienawidził rządów rzymskich za ich brutalność i ucisk. Oczekiwali zbawiciela lub Mesjasza, który wybawi ich z prześladowań i przywróci królestwo Dawida. Historie o życiu Jezusa zostały spisane przez jego wyznawców kilkadziesiąt lat po jego śmierci, około 50-150 roku n.e. Tworzą Nowy Testament w chrześcijańskiej Biblii. Cztery główne relacje z jego życia lub Ewangelie, oznaczające „dobrą nowinę”, zostały napisane przez uczniów lub naśladowców Jezusa, Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.

Anioł Gabriel odwiedza Maryję

Ewangelie te opowiadają historię młodej kobiety imieniem Maria, która mieszkała w małym miasteczku Nazaret, kiedy pewnego wieczoru odwiedził ją anioł. Był to Archanioł Gabriel, ten sam anioł opisany w żydowskiej Biblii, który ukazał się Abrahamowi, ojcu judaizmu. Anioł Gabriel powiedział do Marii: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto urodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus”. (Łk 1:30-31). To było szokiem dla Marii, która była zaręczona z mężczyzną o imieniu Józef, ale jeszcze nie wyszła za mąż. Zgodziła się, że Bóg chciał, aby była matką tego bardzo wyjątkowego dziecka i powiedziała aniołowi, że zgadza się jako wierna służebnica Boga. Wkrótce okazało się, że jest w ciąży. Z początku Józef był zły i zszokowany, ale i on został nawiedzony we śnie przez Anioła i uwierzył, że Maria poczęła dziecko z Ducha Świętego.

Maryja i Józef w drodze do Betlejem

W tym czasie Rzym zmuszał obywateli na swoich terytoriach do udania się do miasta ich urodzenia w celu przeprowadzenia spisu ludności, aby pomóc w pobieraniu podatków. Józef i Maria musieli udać się do Betlejem, skąd pochodził Józef. To była długa i żmudna podróż, a Mary była w zaawansowanej ciąży. Kiedy przybyli do Betlejem, miasto było tak pełne ludzi do spisu ludności, że nie było dla nich miejsca na nocleg. Wszystkie zajazdy odprawiły biedną parę. W końcu życzliwy oberżysta powiedział Józefowi i Marii, że mogą zatrzymać się w jego stajni ze zwierzętami. Tej nocy Maria zaczęła rodzić i narodził się mały Jezus. Maryja i Józef owinęli swoje maleństwo w pieluszki lub ciepłe kocyki. Ponieważ nie mieli kołyski, położyli Jezusa w żłobie, czyli korycie wypełnionym słomą. Dla naśladowców Jezusa ważne jest, aby jego narodziny nie były wielkim luksusem, ale raczej skromne, ponieważ Jezus nie reprezentował potężnych i bogatych królów, ale całą ludzkość.

Pasterze i mędrcy radują się

Historia mówi dalej, że pasterze w pobliżu Betlejem na wzgórzach zauważyli niezwykle jasną gwiazdę na niebie w czasie narodzin Jezusa. Anioł ukazał się pasterzom i oznajmił im, że w Betlejem narodziło się dziecko, które będzie Mesjaszem. Jest również napisane, że w krainie daleko na wschodzie trzech mędrców, którzy badali gwiazdy, ujrzało na niebie tę samą jasną gwiazdę, której nigdy wcześniej nie widzieli. Wierzyli, że może to oznaczać narodziny wielkiego nowego władcy. Poszli za gwiazdą do Betlejem, gdzie spotkali Dzieciątko Jezus, kłaniając się Mu i oddając Mu cześć darami w postaci złota, kadzidła i mirry.

Boże Narodzenie

Historia narodzin Jezusa obchodzona jest jako jedno z najważniejszych świąt dla chrześcijan. Nazywa się Boże Narodzenie i wypada każdego roku 25 grudnia. Boże Narodzenie jest postrzegane jako święto miłości Boga do ludzkości i świata. Uroczystości obejmują wymianę prezentów, darowizny na cele charytatywne, dekorowanie choinek, uczestnictwo w nabożeństwach i ucztowanie z rodziną. Święty Mikołaj, znany również jako Święty Mikołaj lub Święty Mikołaj, to popularna legenda, o której mówi się, że przynosi prezenty w Wigilię dobrze wychowanym dzieciom, chociaż nie jest on główną postacią w chrześcijaństwie.

Życie i nauczanie Jezusa

Według Biblii Maria i Józef początkowo uciekli z dzieckiem do Egiptu, aby uniknąć prześladowań króla Heroda. Później wrócili do Nazaretu, gdzie wychowali Jezusa w wierze żydowskiej. Józef był stolarzem i nauczył syna swego fachu. Jezus również wykazywał się wielką mądrością i wiedzą religijną od najmłodszych lat, szczegółowo omawiając trudne tematy z rabinami i imponując im swoimi spostrzeżeniami.

Jan Chrzciciel chrzci Jezusa

W czasie narodzin Jezusa kuzynka Marii, Elżbieta, również urodziła syna. Nazwała go Jan. Uznano to za cud, ponieważ Elżbieta była tak stara i nie mogła mieć dzieci. Elżbieta i jej mąż Zachariasz wierzyli, że Jan jest darem od Boga. Jan stał się „Janem Chrzcicielem” i jest uważany za proroka. Kiedy Jezus miał 30 lat, Jan Chrzciciel ochrzcił go w rzece Jordan. Jan wierzył, że Jezus był zbawicielem lub Mesjaszem, o którym przepowiedziały proroctwa, i głosił to swoim naśladowcom.

Jezus i jego Apostołowie

Jezus wycofał się na pustynię na 40 dni, aby rozmyślać i modlić się, a kiedy wrócił, zaczął nauczać, jak powiedział, Bożych słów o miłości, przebaczeniu i miłosierdziu. Podróżował po całej Galilei, głosząc w synagogach, na ulicach i po wsiach wszystkim, którzy chcieli słuchać. Mówi się, że Jezus miał wielu naśladowców, wśród których było 12 głównych uczniów, zwanych także apostołami, którzy wiernie z nim podróżowali. Nazywali się Szymon Piotr (lub Piotr), Andrzej, Jakub, Jan, Filip, Bartłomiej, Mateusz, Tomasz, Szymon, Tadeusz, Jakub i Judasz.

Jezus czyni cuda

Jezus zaskakiwał ówczesnych ludzi, starając się zaprzyjaźnić z biednymi, bezbronnymi i chorymi, a także z wyrzutkami społecznymi. Mówi się, że Jezus dokonał cudów, takich jak zamiana wody w wino, rozmnażanie ryb i chleba, aby nakarmić 5000 ludzi, wskrzeszenie człowieka imieniem Łazarz z martwych, chodzenie po wodzie, uzdrawianie niewidomych i chorych. Te cuda pomogły jego naśladowcom uwierzyć, że rzeczywiście został posłany przez Boga. Powiedział swoim naśladowcom, że najważniejszą rzeczą w życiu jest kochanie Boga i bliźniego. Nauczał, jak ważne jest miłosierdzie, przebaczenie i współczucie. Jezus głosił, że w niebie „ostatni będą pierwszymi”, co oznacza, że liczy się nie to, jak bogaty lub potężny jesteś, ale zamiast tego twoja miłość do Boga i innych. W Ewangelii Mateusza 19:24 Jezus podobno wykrzyknął: „Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa niebieskiego! Zaprawdę, łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż komuś, kto jest bogaty, aby wejść do królestwa niebieskiego”. Poinstruował swoich naśladowców, aby pomagali biednym i potrzebującym, zamiast gromadzić bogactwo dla siebie. Jezus powiedział: „Błogosławieni cisi, albowiem oni posiądą ziemię”.

Rzymskie przywództwo czuje się zagrożone przez Jezusa

Jego nauki były bezpośrednim wyzwaniem dla ówczesnej struktury władzy. Jezus i jego naśladowcy wierzyli, że jest Mesjaszem, synem Bożym, a Jego życie było wypełnieniem żydowskich proroctw. W tamtym czasie bycie nazywanym „synem Bożym” było czymś, co przypisywano potężnym cesarzom rzymskim, a nie biednemu Żydowi z Nazaretu. W ten sposób Rzymianie poczuli się zagrożeni jego rosnącymi wpływami. Jednak Jezus nie zabiegał o władzę polityczną. Cytuje się go, jak powiedział: „Oddajcie Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. Mimo to groziło mu bezpośrednie niebezpieczeństwo.

Śmierć Jezusa

Ostatnia Wieczerza

Biblia opisuje, że Jezus wiedział, że zostanie zabity przez swoich wrogów i że było to częścią Bożego planu. Kiedy rządzący spiskowali przeciwko niemu, podobno spożywał ostatni posiłek podczas żydowskich obchodów Paschy ze swoimi uczniami w Jerozolimie. Posiłek ten nazywany jest Ostatnią Wieczerzą. Podczas tej kolacji Jezus powiedział swoim uczniom, że jeden z nich go zdradzi. Uczniowie Jezusa w to nie wierzyli. Powiedział im również, że wino i chleb, które będą jedli i pili, staną się symbolicznie jego ciałem i krwią, aby dzięki temu rytuałowi mogli otrzymać życie wieczne. Dlatego podczas chrześcijańskich nabożeństw lub mszy św. wino i chleb są wręczane wszystkim uroczyście. Nazywa się to Eucharystią lub komunią.

Jezus jest Ukrzyżowany

Po posiłku Jezus zostawił swoich uczniów, aby się modlili. Podczas jego nieobecności jeden z jego uczniów, Judasz, uległ pokusie i powiedział rzymskim strażnikom, gdzie przebywa Jezus. Jezus został aresztowany i uznany za winnego usiłowania wzniecenia buntu przeciwko imperium rzymskiemu lub twierdzenia, że jest „królem żydowskim”. Poncjusz Piłat, rzymski namiestnik Judei, kazał go ukrzyżować. Była to barbarzyńska forma tortur i egzekucji stosowana przez ówczesnych Rzymian. Polegało to na przybiciu człowieka do krzyża i pozostawieniu go na cierpienie i śmierć. Według Ewangelii Jezus był torturowany i zmuszany do ciągnięcia krzyża ulicami Jerozolimy na wzgórze zwane Golgotą, co oznacza „Miejsce Czaszki”. Tam Jezus został ukrzyżowany wraz z dwoma złoczyńcami. Zmarł po cierpieniu przez sześć godzin. Mówi się, że Jezus modlił się: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. Dzień, w którym Jezus został ukrzyżowany i umarł, jest czczony przez chrześcijan w Wielki Piątek każdego roku, w piątek przed Wielkanocą. Chrześcijanie przestrzegają go poprzez post i modlitwę. Nazywa się Wielki Piątek, ponieważ chrześcijanie wierzą, że dzięki wielkiej ofierze Jezusa wypełnił Bożą obietnicę i całej ludzkości zostało zaoferowane zbawienie, życie po śmierci w Niebie. W Biblii jest napisane: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” — Jana 3:16.

Zmartwychwstanie Jezusa

Po śmierci Jezusa zdjęto go z krzyża i złożono w grobowcu wykutym w dużej skale. Wejście do grobowca było zasłonięte ogromnym głazem. Trzeciego dnia Ewangelie mówią, że Jezus powstał z martwych, co nazywa się Zmartwychwstaniem. Kobiety uważane za najbliższe uczennice Jezusa, Maria Magdalena i jego matka Maria, przybyły wczesnym rankiem do grobu i zastały duży głaz odsunięty na bok i grób pusty. Po zmartwychwstaniu Jezus odwiedził swoich uczniów, aby mogli zaświadczyć, że rzeczywiście powrócił do życia. Jezus ukazał się swoim uczniom i zachęcił ich do rozpowszechniania dobrej nowiny o jego naukach. Mówi się, że czterdziestego dnia po zmartwychwstaniu Jezus wstąpił do nieba, aby dołączyć do Boga.

Wielkanoc

Wielkanoc to dzień, w którym chrześcijanie świętują zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Chrześcijanie wierzą, że Jezus poświęcił się za ludzkość, biorąc na siebie karę za grzechy ludzkości i czyniąc to, oferując zbawienie. Chrześcijanie co roku świętują Wielkanoc, uczestnicząc w nabożeństwach i ucztując z rodziną. Malowanie „Jajek Wielkanocnych” jest powszechne, a jajka, pisklęta i króliczki są popularnymi wielkanocnymi symbolami życia i odrodzenia. Legendarna (ale nie religijna) postać Zajączek Wielkanocny zostawia słodycze i smakołyki dla dzieci do znalezienia podczas „polowania na jajka”. Wielkanoc jest dniem świętowania i nadziei i jest uważana za najwyższe święto w chrześcijaństwie.

Rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa

Święty Paul

Wierni naśladowcy Jezusa zaczęli rozpowszechniać jego nauki i zostali nazwani chrześcijanami, ponieważ naśladowali Chrystusa. Według Biblii 50 dni po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa był dzień Pięćdziesiątnicy, kiedy Duch Święty miał zstąpić na wyznawców Jezusa w Jerozolimie, wypełniając proroctwo. Mówi się, że było to stworzenie pierwszego kościoła. Uczniowie Jezusa głosili „dobrą nowinę” z Jerozolimy na całym Bliskim Wschodzie, aw ciągu pierwszych 100 lat po życiu Jezusa chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się na całe Cesarstwo Rzymskie. Jednak ich przesłanie nie zawsze było dobrze odbierane. W rzeczywistości większość pierwszych naśladowców Jezusa spotkała się ze śmiertelnymi prześladowaniami. Jeden z naśladowców Jezusa, Paweł, postawił sobie za cel szerzenie nauk Jezusa. Mówi się, że przebył pieszo 10 000 mil, głosząc, budując kościoły i głosząc przesłanie Jezusa. Nauczał, że Jezus jest Synem Bożym i że każdy, kto w Niego wierzy, może dostąpić zbawienia. Rozgniewał przywódców żydowskich, którzy uważali to za bluźnierstwo. Paweł rozgniewał także Rzymian, którzy wtrącili go do więzienia i dokonali na nim egzekucji przez ścięcie głowy około 65 roku n.e. Listy Pawła do jego naśladowców są zawarte w Nowym Testamencie w Biblii.

Prześladowania pierwszych chrześcijan

Starożytni Rzymianie postrzegali tych pierwszych chrześcijan jako zagrożenie dla ich władzy politycznej. Chrześcijanie nie czcili tradycyjnych rzymskich bogów, a także nie czcili rzymskiego cesarza jako boga, co było w zwyczaju. Nauki Jezusa były sprzeczne z rzymskimi wartościami podbojów, bogactwa i władzy. W rzeczywistości, kiedy miasto Rzym spłonęło w wielkim pożarze w 64 roku n.e., cesarz Neron obwinił chrześcijan. Sprawił, że praktykowanie chrześcijaństwa było nielegalne, a chrześcijan był torturowany, więziony i zabijany. Jednak wielu nie porzuciło swojej wiary. Ponieważ chrześcijaństwo nauczało, że ci, którzy wierzą, będą mieli życie po śmierci w niebie, dawało nadzieję ludziom zniewolonym lub znajdującym się w zubożałych warunkach. Religia nadal się rozprzestrzeniała i do 300 roku n.e. w całym Cesarstwie Rzymskim było około 5 milionów chrześcijan.

Punkt zwrotny nastąpił w 313 r., kiedy cesarz rzymski Konstantyn przyznał chrześcijanom wolność religijną, a w 395 r., za panowania cesarza Teodozjusza, chrześcijaństwo stało się oficjalną religią Rzymu. Papież był głową Kościoła i zasiadał w Rzymie. Dziś obecny papież Franciszek II nadal rezyduje w Rzymie we Włoszech w Watykanie. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego w 476 roku n.e. nastąpił rozłam w niektórych wierzeniach i praktykach wschodniego i zachodniego kościoła chrześcijańskiego, co doprowadziło do formalnego rozłamu w 1054 roku n.e. Ten rozłam stworzył Kościół rzymskokatolicki i prawosławny, które nie uznają papieża za swoją głowę.

Reformacja i protestantyzm

Kościół podzielił się jeszcze bardziej w okresie reformacji. W 1517 r. niemiecki mnich Marcin Luter publicznie skrytykował papieża i Kościół katolicki. Ten protest zaowocował protestantyzmem, gałęzią kościoła z wieloma różnymi wyznaniami.

Główne gałęzie dzisiejszego kościoła chrześcijańskiego to katolicy, protestanci i prawosławni. W protestantyzmie istnieje wiele różnych wyznań, w tym baptystów , episkopaliów , ewangelistów , metodystów , prezbiterianów , luteran , anglikanów , ewangelików , chrześcijańskich reform / holenderskich reform , Zjednoczonego Kościoła Chrystusowego , menonitów , chrześcijańskiej nauki , kwakrów i adwentystów dnia siódmego . Wiele gałęzi chrześcijaństwa może mieć bardzo różne tradycje i praktyki, jednak każda wiara pozostaje skupiona na życiu i naukach Jezusa. Kapłani lub ministrowie są duchowymi przywódcami w chrześcijaństwie. W Kościołach katolickim i prawosławnym kapłanami mogą być tylko mężczyźni. Kobiety mogą być zakonnicami. Jednak w wielu kościołach protestanckich kobiety mogą służyć jako księża lub duchowni.

Podstawowe wierzenia chrześcijaństwa

Do podstawowych zasad chrześcijaństwa należą:

1. Monoteizm: wiara w jednego Boga, stwórcę nieba i ziemi
2. Wiara w Trójcę Świętą : że Bóg istnieje jako Ojciec, Syn (Jezus Chrystus) i Duch Święty)
3. Wiara w życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa jako syna Bożego, zbawiciela lub Mesjasza, który został posłany przez Boga, aby ofiarować światu zbawienie
4. Wiara, że Jezus powróci ponownie w dniu sądu
5. Wiara w znaczenie Pisma Świętego , które obejmuje Stary Testament z judaizmu i Nowy Testament z naukami Jezusa
6. Wiara w znaczenie pokuty za grzechy, kochania Boga, kochania bliźniego jak siebie samego, miłosierdzia i przebaczenia

Ważne święta chrześcijańskie

Najważniejszymi świętami w chrześcijaństwie są Boże Narodzenie i Wielkanoc , które upamiętniają narodziny i zmartwychwstanie Jezusa. Okres Adwentu przypada zazwyczaj na 4 tygodnie przed Bożym Narodzeniem. Po łacinie Adwent oznacza „przyjście” i jest to czas przygotowania na „przyjście Pana”. Rozpoczyna się w czwartą niedzielę przed Bożym Narodzeniem, a kończy w Wigilię, 24 grudnia. Tematem sezonu jest oczekiwanie na obchody narodzin Jezusa Chrystusa i obejmuje tematy nadziei na życie wieczne oraz tęsknotę za pokojem i sprawiedliwością. Wieniec adwentowy symbolizuje te cztery tygodnie i ma 4 świece, jedną zapaloną w każdą niedzielę poprzedzającą Boże Narodzenie. Świece symbolizują: nadzieję, miłość, radość i pokój.

Wielki Post to czas przed Wielkanocą. Rozpoczyna się w Środę Popielcową i trwa 40 dni do Niedzieli Wielkanocnej, reprezentując 40 dni, w których Jezus spędził na pustyni poszcząc, rozmyślając i modląc się. Podczas Wielkiego Postu chrześcijan zachęca się do modlitwy, postu i dawania lub „jałmużny”. Post może polegać na powstrzymywaniu się od niektórych pokarmów, takich jak mięso w piątki, lub na rezygnacji z jedzenia, picia lub złego nawyku. Jałmużna może być podjęciem sprawy społecznej, ofiarowaniem czasu lub pieniędzy potrzebującym. Chrześcijanie często zastanawiają się nad swoimi grzechami i stawiają sobie za cel poprawę.

Chociaż chrześcijaństwo zaczęło się od małej grupy wyznawców, od czasów Jezusa jego nauki rozprzestrzeniły się na całym świecie, a religia nadal jest istotną częścią życia miliardów ludzi na całym świecie.

Często Zadawane Pytania na Temat Chrześcijaństwa: Historia i Tradycje

Skąd wzięła się wiara chrześcijańska?

Dzięki naukom i służbie Jezusa z Nazaretu chrześcijaństwo rozpoczęło się w I wieku n.e. w regionie Lewantu w Cesarstwie Rzymskim.

Kto odegrał znaczącą rolę jako przywódca chrześcijan?

Najważniejszą osobą w chrześcijaństwie jest Jezus z Nazaretu. Chrześcijanie uważają Go za Syna Bożego i Zbawiciela ludzkości, a jego nauczanie i ukrzyżowanie położyły podwaliny pod rozwój religii chrześcijańskiej. Chrześcijaństwo jest dziś uważane za najchętniej wyznawaną religię na świecie, a Jezus jest uważany za jedynego Boga, stwórcę Nieba i Ziemi.

Jakie ważne wydarzenia miały miejsce w życiu Jezusa?

W ciągu swojego życia Jezus przeżył wiele znaczących wydarzeń, w tym narodziny w Betlejem, czas spędzony na nauczaniu i czynieniu cudów, ukrzyżowanie w Jerozolimie i wstąpienie do grobu. Wszystkie te wydarzenia są lekcją dla ludzkości, zwłaszcza dla chrześcijan, którzy wierzyli, że Jezus umarł za grzechy ludzi, aby mogli osiągnąć zbawienie.