„Sea Fever” to jedno z najbardziej znanych dzieł angielskiego poety Johna Masefielda. Masefield wykorzystuje w swoim lirycznym wierszu wiele środków poetyckich, skutecznie przekazując mówcy pragnienie wędrówki i miłość do życia na morzu.
Wywołując powierzchnię wody "twarz" sugeruje, że marynarz ma osobisty związek z morzem. Tak jak możemy powiedzieć emocjonalne emocje, patrząc na ich twarz, marynarz może odczytać nastrój morza, patrząc na to.
Okres jest uosabiać, gdy wydaje się wywołać marynarza. To wzmacnia ideę, że morze ma swój umysł i emocje. Wskazuje także rodzaj hipnotycznej siły, jaką ma morze nad marynarzem. Do pewnego stopnia marynarz czuje się niemal zmuszony do wyjazdu na morze.
W tym wierszu żyje wiatr, jak morze. To też jest personifikowane, gdy mówi się, że śpiewa. Słowo "song" sugeruje piękny i melodyjny dźwięk, podkreślając pozytywne doświadczenie marynarza nad morzem.