Król Lear to jedna z najbardziej złożonych sztuk napisanych przez Szekspira, z wieloma postaciami, przebraniami i zaskakującymi efektami. Bada uniwersalne tematy, takie jak niebezpieczeństwa głupoty i manipulacji, konsekwencje chciwości i słodko-gorzkiego szczęścia odkupienia i pojednania.
Zarówno Król Lear, jak i Earl of Gloucester, przegapili oczywiste oddanie i miłość swoich uczciwych dzieci na rzecz pochlebstwa i kłamstw innych dzieci. Prowadzi to ostatecznie do ich ruiny i ich śmierci. Gloucester cierpi również na fizyczną ślepotę w rękach Kornwalii, która jednocześnie ujawnia błędy Gloucestera w ufaniu Edmundowi. Gloucester ma pozostać bez zbędnego wzroku, ale po raz pierwszy widzi błąd jego decyzji.
W tym samym czasie król Lear zdaje sobie sprawę ze prawdziwego charakteru swoich córek, Gonerila i Regana, wraz z jego błędem wydzielania Cordelii, zaczyna się gwałtowna burza. Jest odzwierciedleniem jego wewnętrznego zamieszania, wraz z nierównowagą władzy w Wielkim łańcuchu Istnienia. Inni znawcy zauważają, że jest to jedna z najgorszych burz, jakiej kiedykolwiek widzieli, co dodatkowo potwierdza pomysł, że ponieważ korona jest w stanie kryzysu, niebo buntuje się gwałtownie.
PRZEBRANIA
KLASYCZNE KULTURY
Zarówno Edgar, jak i Kent muszą wykorzystać przebrania. Dla Kenta chce chronić Lear przed złymi córkami. Przebrał się i stał się wiernym sługą króla, utrzymując kontakt z Cordelią. Podobnie, Edgar musi ukryć się jako żebrak, aby uniknąć gniewu ojca, jaki wywołał Edmund. Utrzymuje jego ukrycie, dopóki nie zdoła pokonać Edmunda w odpowiedniej walce, chociaż jego objawienie tożsamości ojcu powoduje śmierć z powodu smutku i radości.
W całej sztuce bohaterowie nawiązują do różnych greckich i rzymskich bogów i pomysłów. Król Lear często wzywa do bogów o cierpliwość lub w złości, a podczas całej sztuki, Apollo, Jowisz, Jowisza, Juno i Kupidyn są wspomniane. Edgar, jako "Tom" nawiązuje do Nero. Król Lear wzywa Edgara do "greckiego filozofa" i dowiaduje się o pokrewieństwie z Edgarem, który trwa w trzeciej osobie jako "Tom", ponieważ sam Lear zaciera się w pewien rodzaj szaleńczego szaleństwa.