Tyger William Blake

"Tyger", William Blake'in en çok öğretilen şiiridir. Tekrarlayan stili ve kısa uzunluğu, onu genç okuyucular için erişilebilir kılıyor, ancak araştırdığı konu çocukça olmaktan çok uzak. "The Tyger"da Blake, yalnızca iyinin ve kötünün bir arada var oluşunu keşfetmekle kalmıyor, aynı zamanda varlıklarının kaynağını da sorguluyor ve tek bir yaratıcının hem güzelliği hem de dehşeti nasıl yaratabileceğini soruyor.

Şiir, temel sorusu yanıtsız kaldığı için modern okuyucularda yankı uyandırıyor. "İyi insanlar neden acı çeker?" ve "iyi insanlar nasıl kötü şeyler yapabilir?" her ikisi de şiirin önermesiyle bağlantılıdır. "Tyger", çok fazla ön bilgi olmadan yüzeysel bir düzeyde anlaşılabilse de, ileri düzey öğrencilerin analizini zenginleştirebilecek ve ilgisini çekebilecek güçlü metaforlar ve bir dizi dini ve klasik imalar içerir.

Görsel Kelime Bilgisi

Etkinliği Görüntüle

Metaforlar

Etkinliği Görüntüle

TWIST Karşılaştırma

Etkinliği Görüntüle

"Tyger" için Temel Sorular

1. Dünyadaki kötülüğün varlığını nasıl açıklayabiliriz?
2. Blake, üslup oluşturmak ve bir mesaj iletmek için görüntüleri nasıl kullanıyor?
3. Kaplan hangi yönlerden hem olumlu hem de olumsuz olarak tasvir ediliyor? Bu, doğal dünya hakkında ne önerebilir?

Tyger'ın Kısa Özeti

Blake ilk şiir kitabı Songs of Innocence'ı 1789'da yayınladı. Şiirler, neşeli konuları ele aldı ve pastoral mutluluğun ünlü görüntülerini ele aldı. Beş yıl sonra, hayatın daha karanlık yönlerini ele alan bir şiir kitabı olan Songs of Experience'ı yayınladı. Şiirlerini "insan ruhunun iki zıt durumunu" ele almanın yaratıcı yolları olarak tanımladı. Songs of Experience'a ait olan "The Tyger", genellikle Songs of Innocence'daki muadili "The Lamb" ile karşılaştırılır. "Kuzu" basit, net bir inanç ve umut mesajına sahipken, "Tyger" daha rahatsız edici, belki de bu yüzden iki şiir arasında daha ilgi çekici olduğu düşünülüyor.

Blake, "The Tyger"da hem Hıristiyan geleneğinden hem de Klasik mitolojiden yararlanır. Öğrenciler şiiri daha iyi anlamak için bu konulardaki küçük bir arka plandan yararlanabilirler. Hıristiyan geleneğine göre, Tanrı evreni yarattı ve hiyerarşisinin en üstüne melekleri yerleştirdi. Lucifer, meleklerin saflarından Tanrı'ya isyan etti, göklerde bir savaş başlattı ve sonunda şeytan olarak kendini cehenneme sürdü. O halde bir anlamda Tanrı Şeytan'ı yaratmıştır. Bu savaşa şiirin “yıldızlar mızraklarını attığında” mısrasında atıfta bulunulur. Altıncı satırda "cüret eden" "kanatlar", Yunan figürü Icarus ile olası bir bağlantının yanı sıra Lucifer'in düşüşünü de çağrıştırıyor. Demirci metaforu Hephaestus'un hikayesini çağrıştırırken, ateş imgeleri Prometheus mitine bir gönderme yapar. Zengin göndermeleri nedeniyle "Tiger", Kayıp Cennet'in sınıf okumalarıyla veya Icarus, Prometheus ve Hephaestus mitleriyle iyi eşleşir.