Favoriete quote van Al Capone Does My Shirts

Door leerlingen een favoriet citaat of favoriete scène uit het boek te laten kiezen, kunnen ze op persoonlijk niveau uitdrukken welke delen van het verhaal hen aanspraken. Op deze manier maken studenten een tekst-naar-zelf-verbinding die hun begrip van de personages en hun ontwikkeling of de thema's van de roman laat zien. Studenten kunnen achteraf hun storyboards delen en een korte discussie voeren over wat de citaten voor hen betekenen.

Sommige studenten kunnen uiteindelijk hetzelfde citaat kiezen, maar hebben verschillende perspectieven. Dit is altijd interessant voor studenten om te zien en kan een discussie openen over hoe niet iedereen dezelfde regels op dezelfde manier kan lezen op basis van hun eigen perspectieven en persoonlijke ervaringen.

Voorbeelden van citaten van Al Capone doet mijn shirts

'Je komt in Alcatraz door de slechtste van de ergste te zijn. Tenzij jij mij bent. Ik ben hierheen gekomen omdat mijn moeder zei dat ik moest.'

'Ik krijg een beklemmend gevoel in mijn maag. Er waren 237 elektriciens die solliciteerden naar de baan die mijn vader kreeg. Als ik het was, zou ik mijn mond hebben gehouden over het hebben van een dochter als Natalie.'

"Het is zo leuk om mijn vader weer te hebben. Ik was boos op hem omdat hij hier een baan zocht en probeerde helemaal opnieuw toen hij er een vond. Ik was boos op mijn moeder omdat ze ons dit liet doen, en op Pete en al mijn vrienden thuis omdat ik moest verhuizen en zij niet. Ik ben boos op iedereen geweest behalve op Natalie. Ik doe altijd heel erg mijn best om niet boos op haar te worden.'

"Ik kan hier niet overheen komen. Ik blijf denken aan toen Al Capone een baby was. Ik wed dat zijn moeder voor hem hetzelfde liedje zong als voor Rocky. Ik wed dat ze zijn hand vasthield toen ze de straat overstaken, pakte zijn lunch in voor school en naaide zijn naam in zijn jasje - A. Capone zodat iedereen zou weten dat het van hem was. Ik wed dat ze zou willen dat ze het ook helemaal opnieuw kon doen... als Al maar klein was en zij dat kon. "

"Mijn vader drukt zijn lippen zo hard op elkaar, ze worden wit. De tranen vallen weer, zo snel, het lijkt alsof hij niet kan zien. Hij slaat zijn arm om me heen en trekt me naar Natalie toe. Hij legt zijn andere arm om haar heen. "Ik ben" - hij veegt met zijn schouder over zijn ogen zodat hij ons niet los hoeft te laten - "zo ontzettend trots op mijn kinderen. Zo erg trots.' Een snik ontsnapte zijn borst. 'Wat zijn jullie geweldige mensen geworden.'

'Je deed het omdat je in je hart geloofde dat dit het juiste was om te doen. Je deed wat je dacht dat je zus zou helpen.'

'En, Moose? Er is iets dat ik je ook wilde vertellen, lieverd. Als Natalie en ik samenwerken en ik zie dat ik haar begin te verliezen, zeg ik altijd: 'Wat denk je dat Moose op dit moment aan het doen is?' En de laatste tijd kan ze bij me blijven... Ik dacht dat je misschien wel zou willen weten hoe belangrijk je voor haar bent.'

'Nu begrijp ik het. Als je van iemand houdt, moet je dingen proberen, zelfs als ze voor niemand anders logisch zijn.'

""Papa, . . . heb ik ervoor gezorgd dat Natalie is zoals ze is?' De vraag lijkt ergens diep van binnen te komen... 'Iets wat ik heb gedaan? Je zei dat ze erger werd toen ze drie was. Toen ben ik geboren. Was ik het?"... "Eland," Mijn vader pakt mijn schouders vast en hij kijkt me recht in de ogen. "Ik weet niet," zegt hij met tranen in de ogen, "waardoor Natalie [de zoals ze is]. Ik denk dat niemand dat weet. Maar ik weet dit wel. . . Absoluut zeker, het had niets, helemaal niets met jou te maken.""