De jongen op de houten kist door Leon Leyson

De jongen op de houten kist Samenvatting

Leon is een 8-jarige jongen zoals alle andere: hij speelt met zijn vrienden, gaat naar school en komt soms in de problemen met zijn broers en zussen en vrienden. Hij is de jongste van 5 kinderen en zijn ouders zijn hardwerkende Joodse mensen. Leons vader verhuist van hun stad Narewka, Polen, naar Krakau om in een glasfabriek te werken, en zijn familie voegt zich kort daarna bij hem als hij genoeg geld heeft gespaard om voor hen allemaal te zorgen. De familie past zich aan aan hun nieuwe leven in Krakau en ze hebben hoop op een mooie toekomst.

In 1939 vielen de Duitsers Krakau binnen en het leven van Leon en zijn familie veranderde. Leons vader en oudste broer, Hershel, besloten dat het het beste was om terug te vluchten naar Narewka, maar na het begin van de slopende reis keerde zijn vader terug, wetende dat hij de lange tocht niet zou maken; de familie zou Hershel nooit meer zien. Duitsers vielen hun huizen binnen, namen de stad over en veroorzaakten totale terreur in Krakau. Leon herinnert zich een geval van Duitse soldaten die hun huis binnenkwamen en zijn vader sloegen en wegsleepten vlak voor zijn familie. Enkele weken later werd Leons vader vrijgelaten en werkte hij in het geheim voor een glasbedrijf in de stad. Op een dag werd hij gestuurd om een kluis open te breken voor de nieuwe nazi-zakenman in de buurt. De man, Oskar Schindler, dacht dat Leons vader een bekwaam vakman was en bood hem een baan aan; De familie wist niet dat deze slag van het lot hen later van een wisse dood zou redden.

Eind 1940 werd het getto van Krakau gebouwd. Een deel van de stad werd door hoge muren afgescheiden en bewaakt door Duitse soldaten. Alle van de 15.000 overgebleven Joden in Krakau werden gedwongen deze ruimte binnen te gaan en mochten niet zonder toestemming vertrekken. Leon en zijn gezin hebben een manier gevonden om te overleven en zelfs een beetje te leven. Zijn vader bleef werken in Emalia, de fabriek van Oskar Schindler, en zijn broer Tsalig ontmoette een meisje genaamd Miriam en werd smoorverliefd. Leon leerde zichzelf fietsen en sloot vriendschap met enkele jongens van zijn leeftijd. Het doel van de familie was niet om aan de toekomst te denken, maar om zo lang mogelijk in leven te blijven.

In de vroege zomer van 1942 zetten de Duitsers iedereen uit die arbeidsongeschikt was en vielen het appartement van Leons familie binnen. De papieren van zijn vader hebben zijn gezin gered, maar sinds Tsalig zeventien was, moest hij voor zijn eigen papieren zorgen, die hij niet had. Tsalig werd gedwongen te vertrekken, en hoewel Oskar Schindler probeerde hem uit de trein te krijgen, wilde hij zijn geliefde Miriam niet achterlaten. De familie zou Tsalig nooit meer zien. Met de hulp van Oskar Schindler overleefde Leons familie het volgende gruwelijke jaar in het getto van Krakau. Toen, op een dag in mei 1943, liquideerden de Duitsers het getto en werd iedereen naar Plaszow gestuurd, een nabijgelegen dwangarbeid- / concentratiekamp. Leon beschreef Plaszow als: "De binnenste cirkel van de hel." Een fragment uit de boeken zegt: 'Het was kaal, somber, chaotisch. Rotsen, vuil, prikkeldraad, woeste honden, dreigende bewakers en een hectare na hectare aan grauwe barakken strekte zich uit zo ver als ik kon zien. Honderden gevangenen in versleten kleding haastten zich van het ene werkdetail naar het andere, bedreigd door gewapende Duitse en Oekraïense bewakers. Op het moment dat ik de poorten van Plaszow binnenging, was ik ervan overtuigd dat ik daar nooit levend zou vertrekken. "

Leon en zijn gezin zijn er levend uit gekomen. Dankzij Oskar Schindler, de rijke nazi-zakenman, konden Leon en zijn gezin werken en verhuizen naar een subkamp dichter bij de fabriek. Schindler huurde Leon zelfs in om in zijn fabriek te werken; Leon was zo klein dat hij op een houten kist moest staan om bij de bedieningselementen van de machine te komen. Toen het Sovjetleger dichterbij kwam en het einde van de oorlog nabij leek, verlegden de nazi's hun focus op het wissen van hun sporen. Schindler trof regelingen om zijn arbeiders naar een nieuwe fabriek te verplaatsen, weg van de gevaren van Plaszow. Leon herinnert zich de datum van 15 oktober 1944 als de dag waarop ze vertrokken en op weg waren naar een sprankje hoop. Zo eenvoudig was het natuurlijk niet. Hun trein bracht de mannen naar het concentratiekamp Gross-Rosen.

Naakt, geschoren hoofd en ijskoud, worstelde Leon om te begrijpen hoe hij in het kamp kwam en waarom. Toen de mannen uiteindelijk werden overgebracht naar het kamp van Schindler, Brunnlitz genaamd, deden er geruchten de ronde dat de vrouwen naar Auschwitz waren gestuurd. Op de een of andere manier was Oskar Schindler er met steekpenningen en geld in geslaagd de vrouwen te redden. Leon en zijn gezin woonden 8 maanden in Brunnlitz totdat het schijnbaar onmogelijke gebeurde: op 8 mei 1945 waren ze vrij. Schindler was gevlucht, want als hij gepakt was, zou hij zijn vermoord; hoewel hij een vriendelijke en empathische man was die in zijn eentje ongeveer 1200 joodse levens had gered, was hij nog steeds een nazi.

Het leven na bevrijding was lange tijd nog steeds niet gemakkelijk. Bij hun terugkeer in Krakau werden de joden niet door iedereen verwelkomd, en het aanpassen aan vrijheid was niet gemakkelijk. Leon spreekt van aanvallen, rellen, plunderingen en mishandeling. Wetend dat het voor hen onveilig was om te blijven, huppelde het gezin rond en woonde in een ontheemdenkamp in Duitsland totdat ze in 1949 in Californië belandden. Leon maakte zijn opleiding af en werd leraar. Hij trouwde en kreeg zelf kinderen. In 1965 werd hij herenigd met Oskar Schindler, die hem herinnerde als "Little Leyson". Oskar Schindler stierf op 9 oktober 1974 en wordt begraven in Jeruzalem op de berg Sion. Leon Leyson stierf op 12 januari 2013. Zijn hele leven was hij leraar, spreker en ontvanger van een eredoctoraat van Chapman University. Hij deelde zijn verhaal wanneer hij maar kon en zorgde er tegelijkertijd voor dat de wereld Oskar Schindler zag als de held die hij was.

De jongen op de houten kist toont de gruwel van de Holocaust vanuit het oogpunt van een jong kind. Het is buitengewoon goed geschreven en hartverscheurend, maar het is tegelijkertijd een verhaal van moed en doorzettingsvermogen in het licht van kwaad en tragedie. Leraren en studenten zullen nooit het verhaal vergeten van Leon Leyson en de man die zijn leven redde.

Essentiële vragen voor de jongen op de houten kist

1. Hoe veranderde het leven van Leon Leyson toen de Duitsers Krakau bezetten in 1939?
2. Hoe verzetten de joden zich subtiel en uiterlijk tegen de nazi's?
3. Hoe veranderde Leon Leyson als gevolg van zijn ervaring?
4. Waarom beschouwt Leon Leyson Oskar Schindler als een held?

Veelgestelde vragen over De jongen op de houten kist

Is De jongen op de houten kist een waargebeurd verhaal?

The Boy on the Wooden Box is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Leon Leyson en hoe hij als jonge jongen de Holocaust overleefde.

Wie was Oskar Schindler?

Oskar Schindler was een lid van de nazi-partij die werd gecrediteerd voor het redden van de levens van 1.200 Joodse mensen tijdens de Holocaust.

Waarom heet het De jongen op de houten kist ?

Dit boek kreeg zijn titel omdat Leon als ondervoed jongetje op een houten kist moest staan om in de fabriek van Schindler te kunnen werken. Toen ze elkaar enkele jaren later weer ontmoetten, herinnerde Schindler zich hem zo; als de jongen op de houten kist.