Biografia Nelsona Mandeli

Jeden z najbardziej kultowych przywódców XX wieku, Nelson Mandela spędził 27 lat jako więzień polityczny. Poprowadził swój naród jako pierwszy czarny demokratycznie wybrany przywódca RPA.

Nelson Mandela: Kultowy Lider

Skopiuj ten Przykład — Lub — Stwórz Własną Scenorys

Więcej opcji

Nelson Mandela

18 lipca 1918 r. Urodził się Rolihlahla Mandela, który otrzymał chrześcijańskie imię "Nelson" w szkole podstawowej. Po ukończeniu szkoły średniej Mandela rozpoczął studia licencjackie w Fort Hare University College, ale został wydalony, zanim ukończył studia, by wziąć udział w studenckim proteście. To właśnie w Fort Hare Mandela poznała Olivera Tambo, który stał się bliskim przyjacielem i kolegą.

Mandela wrócił do swojej rodzinnej wioski, by przekonać się, że małżeństwo zostało mu zaaranżowane. Niezadowolony z tej perspektywy, on i jego przyjaciel wyjechali do Johannesburga, a Mandela znalazł pracę jako stróż w kopalni. Ta praca była krótkotrwała i znalazł pracę jako urzędnik (aplikant adwokacki) w kancelarii Witkin, Sidelsky i Eidelman, a następnie studiował licencjat na odległość. W Johannesburgu Mandela zaczął uczestniczyć w spotkaniach i zebraniach partii komunistycznej, choć nie został członkiem.

Później Mandela studiował prawo na Uniwersytecie Witwatersrand, gdzie był jedynym czarnym uczniem. To właśnie w tym okresie Mandela zaczął wyrażać większe zainteresowanie polityką i pomógł założyć młodzieżowe skrzydło Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC), zasiadając w Komitecie Wykonawczym. W tym czasie Republika Południowej Afryki była rządzona przez biały rząd, który narzucił system apartheidu. Apartheid oznaczał, że dyskryminacja rasowa została zinstytucjonalizowana, umożliwiając rasową segregację we wszystkich aspektach codziennego życia i doprowadziła do braku podstawowych praw i udogodnień dla czarnych mieszkańców RPA. Czarni nie mogli głosować, mieszane rasy nie mogły zawierać związków małżeńskich ani mieć romantycznych związków, a prawa własności gruntów dla Czarnych były surowo ograniczone.

Po wyborach 1948 r. - w których czarnych odmówiono franczyzy - rząd rozszerzył istniejącą politykę segregacji. Skłoniło to Mandelę i jego współpracowników do publicznego sprzeciwu wobec nowego ustawodawstwa i promowania bezpośredniego działania w postaci strajków, protestów i bojkotów. Komitet Wykonawczy AKN stał się bardziej radykalny, a wpływy Mandeli w ramach organizacji wzrosły i został mianowany Krajowym Prezydentem Ligi Młodzieżowej AKN. ANC współpracował z innymi grupami i rozpoczął "Kampanię Defiance" przeciwko reżimowi apartheidu. Na jednym wiecu Mandela zwrócił się do tłumu ponad 10 000 osób, a on sam zaczął być utalentowanym i zapalonym mówcą. Kiedy występował publicznie, przyciągnął uwagę władz. W 1952 r. Został aresztowany i postawiony przed sądem, a następnie skazany na mocy ustawy o zwalczaniu komunizmu. Otrzymał wyrok w zawieszeniu, ale został pozbawiony możliwości uczestniczenia w zebraniach i spotkaniach przez sześć miesięcy, próbując stłumić rosnący wpływ.

Gdy Mandela został prawnikiem, założył własną firmę prawniczą ze swoim starym przyjacielem, Oliverem Tambo. Zaczął odczuwać frustrację z powodu braku postępu w walce z apartheidem i rozczarował się praktyką niestosowania przemocy. W 1956 r. Mandela wraz z innymi członkami Komitetu Wykonawczego ANC został aresztowany za zdradę, a jego proces odbył się w Pretorii w 1958 r. Chaotyczne postępowanie przeciągnęło się do 1961 r., Kiedy to uniewinniono wszystkich 156 oskarżonych. Po procesie Mandela postanowił zorganizować ANC i zadeklarował swoją akceptację, że przemoc była uzasadnionym środkiem do rzucenia wyzwania rządowi.

W 1962 r. Mandela został aresztowany i skazany na pięć lat za podżeganie. Podczas swojej kary był ścigany dalej w tzw. Procesie Rivonia (1963-4), gdzie Mandela wraz z innymi został oskarżony o sabotaż i spisek w celu brutalnego obalenia rządu. Na otwarciu procesu obrony Mandela wygłosił słynną mowę "Jestem gotów umrzeć", gdzie usprawiedliwił brutalną walkę AKA, argumentując, że "rząd, który używa siły, aby poprzeć jego rządy uczy uciskanych, by użyli siły, by się temu przeciwstawić" . Proces przyciągnął globalną uwagę i świat wyglądał jak Mandela został skazany i skazany na dożywotnie więzienie.

W 1964 r. Mandela rozpoczął wyrok na wyspie Robben. Był tam przez 18 lat i spędzał wieczory na studiowaniu LLB w programie nauczania na odległość na University of London. Brał udział w strajkach głodowych, związanych z innymi więźniami politycznymi, a także spotkał się z licznymi oficjalnymi gośćmi, w tym ministrami i posłami z RPA i zagranicy. W 1982 r. Mandela została przeniesiona do więzienia Pollsmoor w Kapsztadzie. W świecie poza celą więzienia Mandeli ruch przeciwko apartheidowi zyskał popularność na całym świecie. W związku z eskalacją przemocy i niepokojów w Afryce Południowej rozpoczęły się negocjacje w sprawie uwolnienia Mandeli.

W 1989 r. FW de Klerk został prezydentem RPA i zaczął wypuszczać więźniów politycznych ANC. Pomimo opozycji w swojej własnej partii, de Klerk posunął się naprzód z negocjacjami i ogłosił zwolnienie Mandeli w 1990 roku. Po wydaniu Mandela kontynuował swoją walkę z apartheidem i uzyskał globalne poparcie. W pierwszych wyborach w RPA, w których Murzyni otrzymali prawo do głosowania, ANC ogarnęła zwycięstwo i wybrała Mandelę jako pierwszego czarnego prezydenta RPA. Prowadził swój kraj aż do przejścia na emeryturę w 1999 r., Nadzorując politykę sprawiedliwości okresu przejściowego dla prawdy i pojednania. Jego zaangażowanie w sprawy międzynarodowe trwało do jego śmierci 5 grudnia 2013 roku w wieku 95 lat. W swoim życiu otrzymał niezliczone odznaczenia i nagrody w uznaniu jego walki z nierównością i rasizmem. Mandela jest globalną ikoną demokracji i sprawiedliwości.

Stwórz własną Storyboard

Wypróbuj za darmo!

Osiągnięcia Nelsona Mandeli

1. Wspólnie przyznano Pokojową Nagrodę Nobla z FW de Klerk w 1993 roku.
2. Instrumentalny w zakończeniu apartheidu w Afryce Południowej.
3. Pierwszy demokratycznie wybrany czarny prezydent Południowej Afryki.

Cytaty Nelsona Mandeli