Kim był Robert Louis Stevenson?

Robert Louis Stevenson był dziewiętnastowiecznym pisarzem szkockim, znanym ze swojej przygodowej powieści Treasure Island i horroru The Strange Case of Dr. Jekyll i Mr. Hyde. Stevenson wykorzystał swoją żywą wyobraźnię do zbadania współistnienia dobra i zła w swoich postaciach.

Robert Louis Stevenson: XIX-wieczny pisarz szkocki

Skopiuj ten Przykład — Lub — Stwórz Własną Scenorys

Więcej opcji

Robert Louis Stevenson

Robert Louis Stevenson był dziewiętnastowiecznym pisarzem urodzonym w Edynburgu w Szkocji w 1850 roku. Stevenson był chorym dzieckiem, które cieszyło się z czytania i pisania od bardzo młodego wieku. Jego literackie wysiłki jako małego dziecka pomogły zasiać nasiona kreatywności, które uczyniły go sławnym w późniejszym życiu.

Chociaż był miłym dzieckiem, kiedy uzyskał wolność uniwersytetu, Stevenson zerwał wpływ rodziców. Chociaż studiował prawo, aby ich ułagodzić, nigdy nie praktykował. Zamiast tego nauczył się pisać, kopiując style autorów, których podziwiał. Stevenson odrzucił oczekiwania rodziny i wiktoriańską moralność, preferując życie artystyczne realizowane w podróży, romansie i pisaniu. W 1880 Stevenson poślubił Fanny Osbourne. W ciągu czternastu lat małżeństwo przeniosło się z amerykańskiego zachodu do Szkocji, a ostatecznie do wysp Samoa. Poczucie przygód Stevensona i dzikie wyloty są widoczne w jego literaturze, szczególnie w powieści dla dzieci z 1883 roku " Treasure Island" . Powieść była rewolucyjna, ponieważ była czystą rozrywką i nie uczyła dzieci lekcji moralnej. Treasure Island był pierwszym popularnym sukcesem Stevensona, a jego reputacja została zestalona dzięki publikacji Jekylla i Hyde'a z 1886 roku.

Rozległe podróże Stevensona ujawniły go wielu wyjątkowym i dziwacznym osobom, z których wiele znalazło drogę do swoich powieści. Chociaż styl Stevensona jest różny w różnych powieściach, wszyscy mają wspólną siłę w rozwoju postaci. Jak jasno wyjaśniają Jekyll i Hyde , Stevenson był zafascynowany krzyżem dobra i zła w każdym człowieku. Inspirowało to skomplikowanych postaci, które, podobnie jak Long John Silver, ujawniły sympatyczne cechy charakteru nawet pośród ich nikczemności.

Pisanie Stevensona przez lata budziło kontrowersje w związku z różnymi opiniami dotyczącymi jego literackich zalet. Choć był obchodzony ze względu na swój styl podczas swojego życia, został ostudzony za to w ciągu dziesięcioleci, które nastąpiły po jego śmierci w 1894 roku. Część krytyki wynika z braku treningu literackiego Stevensona. Nauczywszy się pisać, naśladując pismo z XVIII i XIX wieku, nie rozwinął swojego odrębnego stylu i miał skłonność do pisania za pomocą starszych konstrukcji w czasach, gdy najbardziej postępowi pisarze eksperymentowali z bardziej oszczędną składnią. Na przykład w Czarnej Strzale używa dialektu historycznego nie tylko w dialogu bohaterów, ale także w narracjach. Dla niektórych sprawia to, że styl Stevensona jest przestarzały i wzniosły.

Jego prace zostały wyryte z list czytelniczych przez większość XX wieku, a dopiero niedawno zostały ponownie ocenione i przypisane dużym znaczeniem literackim. Dziś Stevenson uważany jest za jednego z najwybitniejszych pisarzy szkockich XIX wieku.

Stwórz własną Storyboard

Wypróbuj za darmo!

Robert Louis Stevenson Books

• Wyspa Skarbów
• "The Body Snatcher"
• Nowe arabskie wieczory
• Czarna strzałka
• Child's Garden of Verses
• Catriona
• Emigrant amatorski
• Po drugiej stronie równin
• Dziwna sprawa dr Jekylla i pana Hyde

Robert Louis Stevenson Cytaty

"Wszyscy, którzy znali dobrą pracę całym sercem, wykonali dobrą robotę, chociaż mogą umrzeć, zanim będą mieli czas, aby ją podpisać. Każde serce, które bije mocne i radosne, pozostawiło za sobą pełen nadziei impuls i podważyło tradycję ludzkości. "

"Prawdziwy realizm należał do poetów, wspinał się za nim jak wiewiórka i dostrzegł niebiosa, dla których żyje. I prawdziwy realizm, zawsze i wszędzie, jest poematem: dowiedzieć się, gdzie mieszka radość, i dać jej głos daleko poza śpiewem. Brakować radości to tęsknić za wszystkimi. W radości aktorów leży poczucie jakiegokolwiek działania. "

"Dopóki kochamy, służymy; dopóki jesteśmy kochani przez innych, powiedziałbym prawie, że jesteśmy nieodzowni; a żaden człowiek nie jest bezużyteczny, gdy ma przyjaciela ".