Burza jest często uważana za ostatnie dzieło, które sam napisał William Szekspir. To czarująca sztuka do czytania i oglądania, jak Prospero włada swoimi magicznymi mocami, wspomagany przez ognistego ducha Ariela, aby naprawić zło wyrządzone mu przez jego własnego brata 12 lat wcześniej.
Sama burza jest katalizatorem tego planu. Pozwala Alonso (myśląc, że jego syn nie żyje), aby zdać sobie sprawę, że musi naprawić swoje czyny, a ujawnia zdradzieckie natury Antonio, Sebastian i Caliban. Jest to metoda zemsty, ale ostatecznie prowadzi do odkupienia wszystkich bohaterów.
Ariel jest narzędziem, które Prospero może wykorzystać do ukończenia pracy, ale reprezentuje także największą wolność, którą Prospero ma nadzieję, gdy jego plan zostanie w pełni zrealizowany. Ariel ma kluczowe znaczenie dla historii, manipulując postaciami muzyką. Ostrzega również Prospera przed niebezpieczeństwem. Bez Ariel, plan Prospera nigdy by się nie zdołał.
POTWORY
GRA W SZACHY
Kiedy Stephano i Trinculo natkną się na Calibana ukrywającego się pod spodem, pomylili go dla potwora podobnego do ryb i nadal nazywają go "potworem" w całej sztuce. Stephano i Trinculo zmieniają się w potwory, gdy planują zabić Prospero i poślubić córkę. Miłość do władzy obróciła też Antonio w potwora przeciwko jego bratu.
Znaczący symboliczny moment pojawia się, gdy Alonso płacze w żałobie, że chce, aby ich dzieci żyły, a król i królowa Neapolu, Prospero cofnął kurtynę, ujawniając Ferdynandowi i Mirandzie gry w szachy: gra, w której jedynym celem jest zdobycie króla. Prospero zdobył wreszcie króla Neapolu, przywracając sobie i córkę do swoich słusznych miejsc.