„Sonnet 73” to przejmujący sonet dla każdego, kto wyczuł zbyt szybki upływ czasu, potrzebę trzymania się młodości i doświadczeń. Wykorzystuje zimę, noc i dogasający ogień jako metafory nieuchronnego podejścia do Śmierci. Ten sonet doskonale nadaje się do wykorzystania do elementów literackich, analizy TP-CASTT, a dla ucznia do połączenia własnego doświadczenia zbyt szybko upływającego czasu.
Dwa akronimy, które należy zacząć wprowadzać do uczniów ELA, to TWIST i TP-CASTT. Oba podkreślają ważne pojęcia z pracy i pomogą zwiększyć ogólne zrozumienie literackie!
Narrator może mówić o specjalnej porze roku lub o wakacjach.
Narrator porównuje jego narastający wiek do takich rzeczy, jak upadek / zima, zmierzch / noc, i pożerające żar z ognia. Na koniec mówi, że miłość i uznanie mogą się zwiększyć, gdy czas się skończy.
Używanie przez narratora metafory do pór roku, zmierzchu i umierającego ognia przypuszczają, że chodzi mu o upływ czasu io tym, jak mu się starzeje. Zmniejszenie czasu powoduje poczucie pilnego uwielbienia mocniej i cenniej rzeczy.
Szekspir używa słów takich jak nagi, zrujnowany, fadeth, śmierć, popiół, śmierć, wygasa i zużywa, aby powołać się na obrazy śmierci i czasu. Słowa są przygnębiające i nieco desperackie.
Zmiana w ostatniej parze, gdy narrator wskazuje, że efektem starzenia się jest to, że trzeba kochać czas, w którym mocniej i pielęgnować małe rzeczy.
Po przeczytaniu wiersza moja prognoza dotycząca tytułu była błędna, ponieważ Szekspir nie koncentrował się na porze roku, ale omówił upływ czasu, który prowadzi do śmierci.
Kochaj mocno i spędzaj swój czas mądrze, bo nigdy nie wiesz, ile czasu minęło.