Auteurs gebruiken ironie om interesse te tonen in hun werk. Doelgroepen die beter geïnformeerd zijn dan de personages, zijn meer geïnvesteerd in het zien van de uitkomst; evenzo zullen lezers die de ironie in de dialoog kunnen zien, waarschijnlijk diepere verbanden leggen. Ironie stelt de auteur ook in staat om de lezer te verrassen, waardoor het verhaal boeiend blijft. Bijvoorbeeld, in "The Necklace" verliest Madame Loisel de ketting van haar rijke vriend en vervangt deze voor zware economische kosten voor haar en haar man. Na 15 lange jaren van armoede om de kosten van de vervangende ketting terug te betalen, ontdekt Madame Loisel dat de oorspronkelijke ketting eenvoudig een kostuumjuweel was en als ze in het begin eerlijk was geweest met haar vriend, zij en haar man zou niet alles verloren hebben. Dit verhaal is ook ironisch omdat Madame Loisel een zeer materialistische vrouw is; vanwege haar hebzucht wordt ze bijna berooid en beseft hoe goed ze het eigenlijk had toen ze dacht dat ze eerder arm was. Ironie komt meestal in drie vormen voor: situationele ironie, verbale ironie en dramatische ironie.
In Oedipus Rex weet het publiek dat Oedipus terugkeert naar zijn geboorteplaats en trouwt met zijn moeder die de profetie van het Orakel vervult, ook al beseffen Oedipus en zijn moeder dat niet.
In " The Necklace " ontdekt Madame Loisel dat de dure ketting die ze verving eigenlijk een nep was.
In " The Gift of the Magi " verkoopt Della haar haar voor Jim's horlogeketen, en Jim verkoopt zijn horloge om kammen te krijgen voor Della's haar.
In " The Story of a Hour " overleeft de echtgenoot van mevrouw Mallard het treinongeval, maar ze gelooft dat hij dood is. Ze sterft van verdriet als ze ziet dat hij echt leeft en iedereen denkt dat het een schok is.
In De jongen in de gestreepte pyjama wordt Bruno in de gaskamer gebracht als hij onder de omheining klimt om zich bij zijn nieuwe vriend Shmuel te voegen, niet volledig begrijpend dat Auschwitz een vernietigingskamp is en Shmuel een gevangene is.
