Personifikacja Definicja: gdy autor nadaje cechom podobnym do człowieka obiekty inne niż ludzkie lub abstrakcyjne pomysły.
Uosobienie
Personifikacja ma miejsce, gdy autor nadaje cechy ludzkie przedmiotowi nieożywionemu, zwierzęciu, sile naturalnej lub abstrakcyjnej idei. Jest to figura retoryczna, której można użyć do uproszczenia lub zapoznania się ze złożonym problemem lub ideą, lub jako przykład ironii w historii. Personifikacji najczęściej używa się w odniesieniu do abstrakcyjnych idei związanych z emocjami, takimi jak miłość, nienawiść i zazdrość, a także do zjawisk naturalnych, takich jak śmierć, narodziny i burze. Można go również używać w celach humorystycznych, jak w bajkach Ezopa, m.in. „Żółw i zając”. W tej historii żółw dowiaduje się, że „powolny i stały wygrywa wyścig” z zającem; w międzyczasie ego zająca powoduje, że przegrywa wyścig z wolno poruszającym się gadem. Personifikacja występuje zwykle w poezji i fikcji i może być niezwykle przydatna do wyjaśniania dzieciom skomplikowanych tematów. Personifikacji można również użyć do stworzenia cech odzwierciedlających scenerię lub nastrój opowieści lub do stworzenia ważnego symbolu, jak na przykład opis krzewu róży rosnącego za drzwiami więzienia w „Szkarłatnej liście” Nathaniela Hawthorne’a.
Ważne przykłady personifikacji w literaturze
Hej Diddle, Diddle
Od Mother Goose
Hej, nieźle, nie,
Kot i skrzypce, Krowa przeskoczyła Księżyc;
Mały pies zaśmiał się
Aby zobaczyć taki sport,
I naczynie uciekło łyżką.
Koniecznie sprawdź nasz artykuł " Język figuratywny "!
Cennik dla Szkół i Okręgów
© 2024 - Clever Prototypes, LLC - Wszelkie prawa zastrzeżone.
StoryboardThat jest znakiem towarowym firmy Clever Prototypes , LLC , zarejestrowanym w Urzędzie Patentów i Znaków Towarowych USA