Fizjogomia w Literaturze

Nauczanie fizjonomii

Bez wątpienia wielu uczniów będzie już miało podstawową wiedzę na temat fizjonomii, zwłaszcza jeśli kiedykolwiek oglądali kreskówkę Disneya. Postacie, które są dobre, są ogólnie przedstawiane jako piękne fizycznie i bezbłędne; postacie, które są złe, wydają się być brzydkie, oszpecone lub mają inne groteskowe cechy. Na przykład w Śpiącej królewnie księżniczka Aurora i książę Filip są odpowiednio piękni i przystojni; trzy dobre wróżki są również urocze i otoczone kolorowym światłem. Jednak zła wróżka Maleficent ma zielono-szarą skórę, żółte oczy i czarne rogi na głowie. Dzieci intuicyjnie wiedzą, że Maleficent nie jest dobry i że piękna młoda księżniczka Aurora jest w niebezpieczeństwie.

Autorzy używają tej samej metody w opisach postaci, aby dać czytelnikom wskazówki co do głębszych intencji i wewnętrznych działań dusz ich bohaterów. Ta praktyka sięga czasów średniowiecza, gdzie wierzono, że zewnętrzne wady, choroby i wady były wynikiem diabła, czarów i grzechu. Szekspir rutynowo stosował tę praktykę w swoich sztukach, w tym przedstawiając Ryszarda III jako tak zniekształconego garbusa, że dopiero po odkryciu jego kości w 2012 r. Poważna skolioza króla została potwierdzona jako ledwo zauważalna. Juliusz Cezar zauważa, że Cassius ma „szczupłe i głodne spojrzenie”, co sprawia, że on i publiczność słusznie podejrzewają jego motywy jako spiskowca, by zabić Cezara. Chaucer użył fizjonomii w Opowieściach Canterbury, aby subtelnie skierować swoich czytelników do podejmowania decyzji dotyczących pewnych pielgrzymów w oparciu o ich fizyczne wady lub piękno.

Fizjnomia odgrywa ważną rolę w literaturze, umożliwiając odbiorcom lub czytelnikom identyfikację postaci, które mają ukryte zamiary lub motywy. W salach lekcyjnych, zwłaszcza po to, aby połączyć się z wcześniejszą wiedzą studentów w dziedzinie biologii, uczniowie łatwo zrozumieją, że czasami wewnętrzne zamieszanie może prowadzić do fizycznych dolegliwości. Na przykład mogą już wiedzieć o różnych dolegliwościach związanych ze stresem, w tym o trądziku, bólach brzucha lub bólach głowy i podwyższonym ciśnieniu krwi. Może to prowadzić do interesujących debat i dyskusji na temat związku między duchem lub emocjami a ciałem.

Więcej opcji

Skopiuj ten Scenariusz

Więcej opcji

Skopiuj ten Scenariusz

Czasami jednak fizyczne wady postaci nie zawsze wskazują na wadliwą wewnętrzną duszę. Na przykład Lancelot w Królu Raz i Przyszłości ma szpecącą i brzydką twarz. Nawet sam Lancelot uważa, że jest przeklęty przez Boga i ma nadzieję przezwyciężyć to przekleństwo, poświęcając się Bogu i pozostając tak czystym, jak to tylko możliwe. Uważa, że jego fizyczna siła i potencjał do dokonywania cudów są związane z jego czystością. Podczas gdy on potyka się w dążeniu do świętości, ostatecznie odkrywa, że jego relacja z Bogiem może zostać odkupiona i pozostaje lojalnym rycerzem i przyjacielem króla Artura. Przeciwnie, Mordred, syn Artura ze swoją przyrodnią siostrą Morgause, technicznie nie łamie żadnych praw, ale jest zdecydowany zniszczyć Artura. Jest tak blady, że jest niemal albinos, a jedno ramię jest wyższe od drugiego - podobnie jak Richard III i Roger Chillingworth z The Scarlet Letter.

W The Kite Runner , Hassan rodzi się z zająckiem, ale jest lojalnym przyjacielem Amira i czystym sercem. Chroni Amira przed miejscowym łobuzem, a nawet przebacza Amirowi, gdy oprawia Hassana za kradzież. Obie te postacie pokonują lub przeciwstawiają się swoim fizycznym wadom, co stwarza ciekawą dyskusję w klasie, która decyduje o tym, jak ważny jest wygląd fizyczny dla intencji postaci. Skłania także do dyskusji, w jaki sposób możemy określić, kto jest dobry w porównaniu z tym, kto jest zły w prawdziwym życiu. Studenci mogą chcieć omówić różne postacie historyczne i ich cechy fizyczne oraz to, czy ich dziedzictwo jest dobre czy złe. Prawda jest taka, że czasami nie wszystkie złe postacie są identyfikowane przez ich wady; podobnie nie wszystkie dobre postacie są fizycznie doskonałe. Fizjonomia może być wykorzystana w działaniach charakteryzacyjnych, analizie postaci i przewidywaniu, aby pomóc uczniom lepiej zrozumieć i zakwestionować prawdziwe intencje postaci.

Popularne cechy fizjognomiczne

• Krzywy kręgosłup skutkujący nierównymi ramionami lub chodem
• Kuśtykający
• Zwiędłe lub brakujące kończyny
• Zniekształcone lub skręcone rysy twarzy
• Zielona lub chorowita blada skóra
• Brodawki lub otwarte rany na twarzy
• Cienkie lub martwe włosy
• Wąskie, czarne oczy
• Szpiczasty nos lub szpiczaste rysy
• Szyderczy uśmiech lub usta, które wydają się skręcone

Przykładowy projekt fizjonomii

Świetnym sposobem na sprawienie, by uczniowie przeanalizowali wpływ fizjonomii na bohaterów i opowieść, jest porównanie ich z dobrymi postaciami ze złymi postaciami na wykresie postaci, jak ten poniżej. Jest to również dobry sposób, aby pomóc uczniom odróżnić pośrednią i bezpośrednią charakterystykę. Użyj poniższego szablonu, aby pomóc uczniom śledzić te ważne cechy postaci i poprosić ich, aby znaleźli dowody z tekstu na poparcie swoich twierdzeń, że postać jest dobra lub zła.

Więcej opcji

Skopiuj ten Scenariusz

Twórz Fizjonomie

Wspólne standardy stanu podstawowego

Chociaż ta czynność może być wykorzystywana do wielu poziomów, poniżej przedstawiono Common State State Standards dla klas 9-10. Proszę zapoznać się ze standardami Common Core State Standards, aby uzyskać prawidłowe pasujące do klasy pasma.

• ELA-Literacy.RL.9-10.1: Cite strong and thorough textual evidence to support analysis of what the text says explicitly as well as inferences drawn from the text
• ELA-Literacy.RL.9-10.3: Analyze how complex characters (e.g., those with multiple or conflicting motivations) develop over the course of a text, interact with other characters, and advance the plot or develop the theme
• ELA-Literacy.W.9-10.6: Use technology, including the Internet, to produce, publish, and update individual or shared writing products, taking advantage of technology’s capacity to link to other information and to display information flexibly and dynamically

Więcej opcji

Skopiuj ten Scenariusz

Często zadawane pytania dotyczące fizjonomii w literaturze

Jakie niebezpieczeństwa wiążą się z poleganiem na fizjonomii przy tworzeniu postaci w literaturze?

Chociaż fizjonomia może pomóc czytelnikom zrozumieć osobowość postaci, może również wzmocnić negatywne stereotypy lub uprzedzenia. Kojarzenie pewnych cech fizycznych z określonymi cechami charakteru może prowadzić do szkodliwych założeń i utrwalać szkodliwe uprzedzenia. Autorzy powinni podchodzić do stosowania fizjonomii w literaturze z ostrożnością i wyczuciem, aby uniknąć utrwalania szkodliwych stereotypów.

Czy fizjonomia może być wykorzystana do nauczania umiejętności krytycznego myślenia w literaturze?

Tak, fizjonomia może być wykorzystywana jako narzędzie do nauczania umiejętności krytycznego myślenia w literaturze. Analizując cechy fizyczne i opisy postaci, uczniowie mogą nauczyć się identyfikować i interpretować symbolikę i metaforę w literaturze. Ponadto analiza użycia fizjonomii może pomóc uczniom rozpoznać sposoby, w jakie autorzy używają języka do przekazywania znaczenia i tworzenia złożonych postaci.

Jak rodzice mogą pomóc swoim dzieciom rozpoznawać i unikać szkodliwych stereotypów w literaturze?

Rodzice mogą pomóc swoim dzieciom rozpoznawać i unikać szkodliwych stereotypów w literaturze, zachęcając je do czytania różnych książek, w których występują postacie z różnych środowisk i doświadczeń. Mogą również zaangażować się w dyskusje ze swoimi dziećmi na temat sposobów, w jakie autorzy wykorzystują fizjonomię i inne techniki literackie do tworzenia postaci oraz w jaki sposób te techniki mogą utrwalać stereotypy lub uprzedzenia. Rodzice mogą również modelować umiejętności krytycznego myślenia, analizując literaturę i omawiając sposoby rozwijania postaci.

Jakie są przykłady literatury klasycznej, które wykorzystują fizjonomię w rozwoju postaci?

Klasyczna literatura, która wykorzystuje fizjonomię w rozwoju postaci, obejmuje sztuki Szekspira, takie jak Makbet, w których fizyczne cechy postaci są często wykorzystywane do sugerowania ich motywacji i osobowości. Inne przykłady to Duma i uprzedzenie Jane Austen , w której wygląd fizyczny postaci jest używany do zasugerowania ich statusu społecznego i cech osobowości, oraz Oliver Twist Charlesa Dickensa , w którym fizyczne cechy postaci są używane do zasugerowania ich moralności.